دهه ی 1340

پس از جنگ جهانی دوّم و به ویژه بعد از کودتای 28 مرداد 1332 ش که ریشه در نفت داشت به تدریج ثبات نسبی ناشی از سوق حکومت به سوی استبداد در ایران حاکم شد. در این زمان اراده رأس هرم قدرت مبنی بر صنعتی شدن و از سوی دیگر افزایش قیمت نفت و ثروت حاصل از آن نقش مهمی در توسعه بازی کرد. در این راستا ابعاد صنعتی و عمرانی، و تأثیرات اجتماعی و سیاسی ناشی از آن قابل بررسی می باشد. این مقاله با تکیه به این سؤال که نفت چه تأثیراتی بر روند توسعه در ایران دهه ی چهل شمسی داشته است؟ تدوین گردیده است. هدف از نگارش مقاله تحلیل ابعاد مختلف نقش نفت در توسعه ی صنعتی و برنامه های عمرانی و همچنین بازتاب اجتماعی و سیاسی آن در دهه مذکور است. این پژوهش ازجمله پژوهش های تاریخی منطبق بر روش توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات مربوط به انجام آن به شیوه ی کتابخانه ای به نگارش درآمده است. دستاورد پژوهش حاضر نشانگر آن است که اراده دستیابی به توسعه متّکی بر ثروت ناشی از نفت، صنعت ایران را تحوّلی بنیادی اما ناپایدار بخشید. چهره ی شهرها را دگرگون ساخت ولی عدک توازن در بهره مندی متعادل طبقات جامعه از توسعه در مفاهیم اقتصادی و سیاسی آن، شکاف دولت، ملت را به سمت آشتی ناپذیری کشاند.