پاندمی کوید 19

هدف از تحقیق حاضر، ارائه مدل توسعه دوچرخه سواری شهری در دوران پاندمی کووید 19بود. تحقیق حاضر به شیوه کیفی و با رویکرد گرندد تئوری انجام شد. شرکت کنندگان در مصاحبه از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. مصاحبه شوندگان متشکل از کلیه اساتید رشته مدیریت ورزشی و مدیران و کارشناسان ورزشی بودند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته بود و نتایج توسط کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل گردید. پس از تحلیل مصاحبه ها، در زمینه عوامل علی، 6 مقوله علل فردی، فرهنگی، مدیریتی، توسعه پایدار، بهداشتی و زیرساختی؛ در بخش عوامل زمینه ای، تعداد 8 مقوله عوامل فردی، ورزش بانوان، اقتصادی، ساختاری، نیروی انسانی، زیرساختی، مدیریتی و حمایتی؛ در مورد عوامل مداخله گر، تعداد 5 مقوله اصلی مداخلات رسانه ای، مداخلات رویدادی، مداخلات سازمانی، مداخلات تشویقی و انگیزشی و مداخلات شهری و شهروندی؛ در بخش راهبردها، تعداد 7 مقوله اصلی رویکردهای اقتصادی، بهبود زیرساخت های ورزشی، تعاملات بین سازمانی، نهادینه سازی فرهنگ ورزش، ارزیابی و کنترل مستمر، توسعه قابلیت های نیروی انسانی و تنوع و تعدد رویدادها و در بخش پیامدها نیز 4 مقوله اصلی ارتقای قابلیت های جسمانی، توسعه اجتماعی، فرهنگ سازی و پیامدهای روان شناختی به دست آمد. به طور کلی، یافته های این تحقیق می تواند به عنوان نقشه راهی جهت توسعه دوچرخه سواری شهری در دوران پاندمی کووید 19 باشد. لذا به سازمان های ذی ربط مانند وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون دوچرخه سواری ایران، سازمان ورزش شهرداری و ... پیشنهاد می شود از نتایج این تحقیق جهت تنظیم برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت خود بهره گیرند.