نپاجا

هدف اصلی تحقیق حاضر تبیین راه کارهای "ارتقاء بهره وری کارکنان پایور نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر رضایت مندی از خدمات دریافتی"، براساس مدل کانو در قالب نیازهای اساسی، نیازهای عملکردی، نیازهای انگیزشی، نیازهای بی اثر (بی تفاوت) و نیازهای معکوس می باشد. پژوهش انجام شده از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق آن توصیفی می باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق روش های میدانی و کتابخانه ای صورت پذیرفته است. با توجه به مدل کانو، سؤالات در دو حالت مثبت (عملکردی) و منفی (غیرعملکردی) و براساس طیف پنج گزینه ای کانو طرح گردید. جامعه آماری مشتمل بر کارکنان پایور نیروی پدافند هوایی آجا، شاغل به کار در مناطق پدافند هوایی غرب و جنوبغرب می باشد. جامعه آماری 840 نفر می باشد ، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 266 نفر می باشد. یافته های تحقیق حکایت از آن دارد که در صورت برآورده ساختن نیازهای اساسی شش گانه مشخص شده، میزان رضایت مندی کارکنان پایور نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران برابر با 28 درصد و در صورت عدم برآورده ساختن نیازهای اساسی شش گانه موردبحث، میزان نارضایتی برابر با (67-) درصد خواهد بود؛ همچنین در صورت برآورده ساختن نیازهای عملکردی دوازده گانه ، میزان رضایت مندی کارکنان برابر با 68 درصد و در صورت عدم برآورده ساختن نیازهای عملکردی دوازده گانه پیش گفته، میزان نارضایتی آنان برابر با (84-) درصد خواهد بود و در نهایت در صورت برآورده ساختن نیازهای انگیزشی هفت گانه مشخص شده، میزان رضایت مندی کارکنان پایور نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران برابر با 69 درصد و در صورت عدم برآورده ساختن نیازهای انگیزشی هفت گانه موردبحث، میزان نارضایتی آنان برابر با (32-) درصد خواهد بود.

هدف : هدف پژوهش شناسایی و اولویت بندی چالش ها، مشکلات و موانع پیاده سازی مدیریت دانش در نیروی پدافند هوایی آجا است. روش : پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر رویکرد آمیخته اکتشافی است. به منظور شناسایی مقوله های اصلی و زیرمقوله ها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمام فرماندهان، معاونان، مدیران، استادان دانشگاه و مراکز آموزشی و کلیه کارشناسان حوزه مدیریت دانش در نپاجا بوده که با مفهوم مدیریت دانش و فرایندهای آن آشنایی کافی داشته و به ساختار سازمانی و مأموریت نپاجا تسلط داشته باشند. جهت انجام مصاحبه 16 نفر با نمونه گیری هدفمند تعیین شدند. ابزار پژوهش بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه حاصل از مصاحبه ها بود. در بخش کمی داده ها با استفاده از آزمون فریدمن در نرم افزار اس پی اس اس انجام شده است. یافته ها : با بررسی و تحلیل محتوای مصاحبه های انجام شده، 8 مقوله اصلی و 38 زیرمقوله برای عوامل بازدارنده پیاده سازی مدیریت دانش در نپاجا شناسایی شد. براساس نتایج آزمون فریدمن مقوله های اصلی به ترتیب اهمیت و میزان تأثیرگذاری آنها بر پیاده سازی مدیریت دانش در سازمان شامل مدیریتی و رهبری، فرهنگی و سازمانی، نیروی انسانی، مالی و بودجه، قانون و مقررات، فنی و زیرساختی، محتوا و دانش و محیطی و خارجی هستند. نتیجه گیری : پژوهش حاضر با بهره گیری از رویکرد آمیخته و با اتکا به داده های میدانی، تصویری جامع و واقع گرایانه از موانع اصلی پیاده سازی مدیریت دانش در نپاجا ارائه داد. نتایج نشان داد که مهمترین موانع از جنس نرم افزاری (مدیریتی، فرهنگی و منابع انسانی) هستند، نه صرفاً زیرساختی و فنی. این یافته مؤید این نکته است که پیش از هرگونه اقدام فناورانه، باید بسترسازی فرهنگی، مدیریتی و انسانی صورت گیرد.