سندروم فومو

پژوهش حاضر باهدف طراحی مدل نقش عضویت در شبکه های اجتماعی بر بروز سندروم فومو در بین هواداران باشگاه های لیگ برتر با رویکرد آمیخته طراحی و اجرا گردید. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی، ازنظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی و بر اساس رویکرد پژوهش، آمیخته بود. جامعه آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی شامل اساتید دانشگاهی آشنا با فضای مجازی، هواداری و اساتید روان شناسی و جامعه شناسی آشنا با سندروم فومو بود. از روش نمونه گیری هدفمند به منظور انتخاب مصاحبه شوندگان استفاده گردید. این نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و درنهایت تعداد 15 نفر به عنوان نمونه مشخص گردیدند. همچنین جامعه آماری در بخش کمی پژوهش شامل کلیه هوادارانی است که صفحات باشگاه پرسپولیس (8/7 میلیون نفر) و استقلال (5/3 میلیون نفر) در اینستاگرام را دنبال می کردند. از حداکثر تعداد نمونه در جدول مورگان استفاده شد (384 نفر). روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی بود. ابزار پژوهش حاضر شامل مصاحبه های نیمه ساختارمند و پرسشنامه (18 گویه و 2 مؤلفه اصلی به صورت لیکرتی) بود. جهت بررسی داده-های بخش کیفی از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده گردید و در بخش کمی از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که رسانه های اجتماعی بر بروز سندروم فومو تأثیرگذار است (مقدار تی بیشتر از 96/1)؛ بنابراین ایجاد ظرفیت هایی در جهت عضویت هواداران در رسانه های اجتماعی باشگاه ها و ایجاد تعامل و ارتباطات در این خصوص می تواند منجر به کنترل و کاهش میزان سندروم فومو در افراد مستعد این سندروم گردد.