دست غیر برتر

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین پرتاب دارت با دست غیربرتر بر درصد انتقال دقت پرتاب دارت، تغییرپذیری و هماهنگی حرکتی دست برتر بود.روش پژوهش: در یک طرح نیمه تجربی، 24 دانشجوی واجد شرایط به صورت تصادفی در گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی طی 12 جلسه در پنج دست کوشش 10 تایی، پرتاب دارت با دست غیربرتر را انجام دادند و گروه کنترل تمرینی نداشتند. برای بررسی هماهنگی و تغییرپذیری اندام در پیش و پس آزمون از دستگاه IMU Noraxon و برای اندازه گیری دقت از معیار خطای شعاعی استفاده شد. داده های تغییرپذیری و هماهنگی با مدل برنامه نویسی SPM در محیط متلب و از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری دوعاملی برای بررسی داده های رفتار در سطح معنا داری 0/05 استفاده شد. یافته ها: خطای شعاعی کاهش معنا دار 27 درصدی داشت (0/002=P) و تغییرپذیری حرکتی دست برتر در بازه 20 تا 50 درصدی حرکت پس از تمرین کاهش معنا داری را نشان داد (0/05>P)؛ اما هماهنگی حرکتی در گروه تجربی پس از جلسات تمرین تفاوت معنا داری نداشت (0/05 <P). در نتیجه درصد انتقال دقت پرتاب دارت در گروه تجربی افزایش یافت.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق، انتقال از اندام غیربرتر به اندام برتر را نشان داد. دقت پرتاب دارت در دست برتر افزایش یافت که با کاهش در میزان تغییرپذیری حرکتی دست برتر آزمودنی ها همراه بود. بنابراین به مربیان و تراپیست ها توصیه می شود در صورت آسیب اندام برتر با تمرین اندام غیربرتر از افت عملکرد افراد جلوگیری کنند.