دست غیربرتر

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر پیچیدگی تکلیف بر انتقال دوسویه در افراد سالمند بود.روش پژوهش: در این پژوهش 30 سالمند سالم مرد و زن با میانگین سنی 7/40± 68/5 سال به شکل در دسترس، شرکت کردند. مشارکت کنندگان در مرحله پیش آزمون سه نوع تکلیف مهارت انگشتی متفاوت از نظر پیچیدگی شامل تخته میخ پردو، چابکی اکانر و تخته میخ پردو در آینه را با دست برتر و غیربرتر خود انجام دادند. سپس یکی از تکالیف را شش بار با دست برتر تمرین و در نهایت در مرحله پس آزمون و یادداری نیز تکلیف را با دست برتر و غیربرتر خود انجام دادند. بین پس آزمون و یادداری تکلیف اول تا شروع تمرین تکلیف دوم یک هفته فاصله بود. زمان انجام هر تکلیف نسبت به زمان انجام تکلیف در پیش آزمون نرمال سازی و درصد پیشرفت نسبت به این وضعیت در تکرارهای مختلف محاسبه شد. به منظور تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد (0/05≥P).یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد طی مرحله پس آزمون و یادداری تفاوت معناداری در میزان پیشرفت دست غیربرتر در اجرای مهارت انگشتی با پیچیدگی مختلف بین آزمون پردو و پردو در آینه و همچنین بین آزمون پردو و اکانر، وجود داشت. همچنین بین کل زمان تمرین و میزان پیشرفت دست غیربرتر در تکلیف پردو و بین میزان پیشرفت دست برتر و غیربرتر در آزمون پردو و پردو در آینه همبستگی معناداری وجود داشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد در افراد مسن سازوکار های جبرانی عامل ایجاد انتقال دوسویه در تکالیف پیچیده اند.