آموزش TGFU

مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، به بهبود مهارت های حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعال تر منجر می شود. این عوامل به نوبه خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش می دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت های بسکتبال دانش آموزان 10 تا 12 ساله بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پسر 10 تا 12 ساله شهر میبد بود که 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری، شامل گروه های تمرین سنتی، تمرین TGFU و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی، پرسشنامه ادراک شایستگی، آزمون های دریبل کنترلی و پاس بسکتبال ایفرد استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون تعقیبی بنفرونی، در سطح معناداری 0/05≥P استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که شایستگی ادراک شده (جسمانی، شناختی و اجتماعی)، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت های بسکتبال (پاس و دریبل) در گروه سنتی و TGFU نسبت به گروه کنترل بهتر بود (0/05≥P). همچنین این نتایج در گروه TGFU به طور معنا داری نسبت به گروه سنتی بیشتر بود (0/05≥P).نتیجه گیری: معلمان و مربیان می توانند برای افزایش مشارکت در ورزش و بهبود شایستگی های دانش آموزان و همچنین فراهم کردن تجربه یادگیری جذاب و انگیزشی برای دانش آموزان از شیوه آموزش TGFU استفاده کنند. 

مقدمه: چاقی بر سلامت روانی-جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت های اجتماعی و ورزشی شرکت می کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی دانش آموزان چاق بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. به طور هدفمندِ در دسترس 24 دانش آموز چاق به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو  گروه 12 نفری، شامل گروه آموزش سنتی و گروه آموزش TGFU تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون مهارت فوتسال، آزمون 4 × 9، آزمون 20 متر استقامت شاتل ران، آزمون شاتل ران 10 در 5 متر و پرسشنامه فعالیت بدنی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس، در سطح خطای 5 صدم استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که بین عملکرد بازی فوتسال، استقامت قلبی عروقی، چابکی، سرعت و سطح فعالیت بدنی گروه سنتی و TGFU تفاوت معنی داری وجود دارد (0/05≥P) همچنین نتایج در گروه TGFU به طور معنی داری نسبت به گروه سنتی بهتر بود (0/05≥P). نتیجه گیری: آموزش TGFU از طریق افزایش رفتارهای انطباقی شرکت کنندگان در مسابقات و تسهیل ظرفیت آنها برای حل چالش های مختلف محیط عملکرد باعث پیشرفت شرکت کنندگان می شود، بنابراین در فعالیت های مربوط به تربیت بدنی مدارس می توان برای بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی و بهبود عملکرد ورزشی دانش آموزان چاق از آموزش TGFU به جای روش های سنتی استفاده کرد.