اسم تفضیل

یکی از اسم های مشتق پرکاربرد در زبان عربی اسم تفضیل می باشد و ساختار کاربرد آن اهمیت ویژه ای در معنایش دارد. برای فعلی که اسم تفضیل از آن مشتق می شود، علمای صرف شروطی بیان می کنند که هرچند کاربرد برخی اسم تفضیل های مغایر با شروط مذکور، اجماع و اتفاق نظر پژوهندگان علم صرف را برهم زده است. برای تحلیل کارکرد اسم تفضیل، علاوه بر مدنظر قراردادن این نکته که اسم تفضیل مورد بحث از اسم تفضیل هایی است که خود از فعل مورد مفاضله بر وزن «أفعل» ساخته شده و یا اسلوب تفضیلی ترکیبی است که با به کارگیری یکی از الفاظ اشد، أکثر، أقل و..... به همراه مصدر فعل موردنظر در قالب تمییز آورده شده؛ باید به ساختار نحوی متفاوت هر کاربرد توجه داشت؛ نگاه ساختارگرایانه به کاربرد اسم تفضیل در هریک از وجوه فوق، یکی از مهم ترین راه ها برای کشف معنای موردنظر صاحب سخن است؛ که برای این منظور سه گام  و استخراج اجزا ی ساختار کلام، برقرار ساختن ارتباط موجود بین اجزا و نشان دادن دلالتی که در کلیت ساختار اثر است، برداشته می شود. این پژوهش بر آن است که ضمن استخراج اجزای کلام حاوی اسم تفضیل در نامه ها ی نهج البلاغه کاربرد اسم تفضیل در نامه های نهج البلاغه از نظر ساختار و معنا مورد تحلیل و بررسی قرار دهد و تأثیر این ساختار در کاربرد معنای حقیقی و غیرحقیقی در نامه های نهج البلاغه را بررسی نماید. در این پژوهش بازشناسی خوشنویسی نسخ موجود نهج االبلاغه نیز انجام می شود.اهداف پژوهش:استخراج اجزای کلام حاوی اسم تفضیل در نامه های امام علی (ع).بازشناسی خوشنویسی نسخ موجود نهج البلاغه.سؤالات پژوهش:تحلیل ساختاری و معنایی افعل تفضیل در نامه های نهج البلاغه چگونه نمود پیدا می کند؟نسخ موجود نهج البلاغه دارای چه نوع خوشنویسی است؟