پسامادی گرایی

تغییر در نگرش افراد نسبت به جایگاه زنان در جامعه از پیش شرط های اصلی تحقق برابری جنسیتی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات در نگرش نسبت به برابری جنسیتی در ایران طی دو دهه اخیر و در بین نسل های مختلف انجام شده است. به این منظور با تکنیک تحلیل ثانویه اطلاعات 6701 نفر در سه موج پیمایش ارزش های جهانی طی دوره زمانی 1379-1399 تجزبه وتحلیل شد. جامعه آماری همه افراد بالای 15 سال بودند. نتایج نشان داد که هرچند به طور کلی نگرش افراد در گذر زمان بهبود داشته است؛ اما این افزایش تنها مربوط به حوزه سیاست و آموزش است و نگرش به برابری جنسیتی در اشتغال ثابت بود. دلیل این امر می تواند مدل خانواده مرد نان آور ایرانی باشد. در این مدل اشتغال مردان برای بقای خانواده ضروری است و لذا افراد، اولویت مردان در به دست آوردن شغل ها را به رسمیت می شناسند. تفاوت های نسلی در نگرش به برابری جنسیتی مشهودتر است. نسل های جدید در همه شاخص ها نمرات بالاتری را کسب کرده اند. تحصیلات مهم ترین ویژگی فردی بود که تأثیر معناداری بر نگرش افراد داشت. افراد با تحصیلات دانشگاهی بالاترین نمره نگرش را کسب کرده بودند. از میان ویژگی های فرهنگی، سکولاریسم، بی اعتقادی مذهبی و داشتن ارزش های پساماتریالیستی تأثیر مثبتی بر نگرش افراد داشتند. در سمت مقابل افرادی که دارای ارزش های سنتی خانوادگی بودند، نمره پایین تری در نگرش نسبت به برابری جنسیتی کسب کرده بودند. به نظر می رسد تا زمانی اهمیت حضور در عرصه سیاسی و اشتغال زنان توسط افراد، خانواده ها و سیاستمدارن درک نشود، دسترسی به برابری جنسیتی میسر نخواهد شد. در این راه نقش دولت کلیدی است؛ زیرا بایستی زمینه حضور زنان در بازار کار و مفام های سیاسی را به رسمیت بشناسد.