دعوت بهائی

حدیث کمیل که از امام علی بن ابی طالب (ع) روایت شده، همواره مورد توجه دانشمندان و متألهان شیعی مذهب بوده است که در میان ایشان به شیخ احمد احسائی و سید کاظم رشتی (پیشوایان مکتب شیخی) نیز می توان پرداخت. گسترش مکتب شیخی یکی از مهم ترین بسترهای گسترش دعوت سید علی محمد باب بود. بهره گیری جدی از این حدیث را در آثار باب و بابیان و ازلیان نیز می توان دید. پرسش آن است که چرا بابیان به بهره گیری از این حدیث روی آوردند و در بهره گیری از آن چگونه عمل کردند؟ در پاسخ به این پرسش، به شیوه توصیفی و تحلیلی با رویکرد تاریخی دانسته می شود که نگاه تأویلی باب به این حدیث، به نگاه نابه جا و منفعت جویانه بابیان به آن انجامید، اما در محدوده آموزه های باب، ابزاری مهم برای اثبات جانشینی میرزا یحیی صبح ازل نسبت به باب و رد آموزه های میرزا حسینعلی بهاءالله در نسخ آیین باب و بنیان گذاری آیین بهائی بود.