طعم گس خرمالو

این مقاله درصدد است تا روابط جنسیت شخصیت های داستانی و مکان را در داستان کوتاه طعم گس خرمالوی زویا پیرزاد با تکیه بر نظریه نشانه شناسی مکان بررسی کند. در این داستان زندگی زنی سنتی روایت می شود که تا پایان داستان از پوسته کلیشه های جنسیتی خارج نمی شود. خانه (مکان) که در طعم گس خرمالو نقش محوری دارد، قلمرویی پر از نشانه هاست که به بخشی از هویت شخصیت زن مبدل می شود. درواقع خانه و فعالیتهای درون آن هویتی زنانه و بیرون و هرآنچه متعلق به آن است، هویتی مردانه می یابند. نتایج پژوهش نشان می دهد که طعم گس خرمالو در بازنمایی جنسیت (زن/ درون و مرد/ بیرون) با تکیه بر نشانه ها موفق عمل کرده است.