آیه 17 حاقه

شناخت حقیقت عرش همواره از مسائل پیچیده و پر اهمیت برای دانشمندان و صاحبان علم و معرفت بوده است، که علت آن تصریح به عرش الهی در آیه 17 حاقه است که می فرماید: «وَالْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ». مفسران در این زمینه با مفهومی فرامادی مواجه شده اند که سؤال های متعددی را ایجاد نموده است. هدف از تحقیق حاضر بازخوانی و تحلیل وجود عرش الهی در عالم مبدعات است که در آیه فوق بدان اشاره شده است. همچنین بررسی معنای حقیقی عرش، با توجه به اهمیت شناخت آن در حوزه جهان شناسی و خداشناسی و سایر معارف الهی است تا ابهام های تفکر مشبهه و مجسمه پاسخ داده شود. روش این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای است. نتیجه مقاله بیانگر آن است که: عرش الهی حقیقتی از جنس حقائق غیبی و از مجردات و از نوع عالم مبدعات است. عرش الهی در خلقت به ماده و مدت محتاج نیست و وجودش مسبوق به ماده و حرکت نمی باشد و در نهایت به معنای علم الهی و مقام تدبیر است.