دیسکنزی

مقدمه: تغییر کینماتیک طبیعی کتف و ریتم اسکپولا-همورال منجر به ایجاد دیسکنزی کتف می گردد. دیسکنزی کتف، بعنوان وضعیت و حرکت غیرطبیعی کتف تعریف می شود. شیوع بالای دیسکنزی کتف در بین والیبالیست ها و همچنین نقص عملکرد عضلانی ناشی از آن در این ورزشکاران باعث شده است که تحقیق حاضر در پی بررسی قدرت ایزوکنتیک چرخاننده-های داخلی و خارجی شانه برتر والیبالیست های با و بدون دیسکنزی باشد. روش کار: 30 والیبالیست 18 تا 25 ساله با تجربه بازی در یکی از سه لیگ برتر کشور (لیگ برتر، لیگ دسته یک، لیگ امید)، به صورت غیر تصادفی و هدف مند انتخاب و به دو گروه 15 نفری با و بدون دیسکنزی کتف تقسیم شدند. از دستگاه ایزوکنتیک دینامومتری برای اندازه گیری حداکثر گشتاور کانسنتریک عضلات چرخاننده داخلی و اسنتریک عضلات چرخاننده خارجی شانه در وضعیت 90 درجه آبداکشن بازو با سرعت های 60 و 120 درجه بر ثانیه استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) در سطح معناداری 05/0 α ≤ تحلیل شدند.یافته ها: حداکثر گشتاور اسنتریک چرخاننده های خارجی و قدرت عملکردی شانه برتر گروه والیبالیست های با دیسکنزی کتف به طور معناداری کمتر بود. این در حالی بود که گروه ها از لحاظ حداکثر گشتاور کانسنتریک چرخاننده های داخلی تفاوت معناداری باهم نداشتند.بحث: والیبالیست های با دیسکنزی کتف دچار نقص بیشتری در تعادل عضلانی بین چرخاننده های داخلی و خارجی شانه خود هستند. به گونه ای که این افراد احتمالاً در قدرت اسنتریک عضلات چرخاننده خارجی شانه خود دارای نقص بوده و این نقص منجر به کاهش قدرت عملکردی شانه آن ها می شود.

هدف: ورزش والیبال، به دلیل ماهیت تکراری حرکات آن، پتانسیل زیادی برای دیسکنزی کتف دارد، ازاین رو هدف تحقیق حاضر بررسی الکترومایوگرافی عضلات کمربند شانه والیبالیست های با انواع دیسکنزی کتف حین سرویس موجی است. روش بررسی: روش تحقیق حاضر از نوع علی مقایسه ای بوده که 41 والیبالیست به صورت غیرتصادفی و هدف مند انتخاب و به سه گروه (13 نفر با الگوی اول، 13 نفر با الگوی دوم و 15 نفر بدون دیسکنزی کتف) تقسیم شدند. الکترومایوگرافی سراتوس قدامی، ذوزنقه فوقانی، میانی و تحتانی با استفاده از سیستم مایوماسل حین سرویس موجی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که حین فاز شتاب سرویس موجی، بین گروه های دیسکنزی با الگوی دوم و گروه بدون دیسکنزی از لحاظ فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی (009/0=p)، و ذوزنقه ای میانی (01/0=p) و بین گروه های دیسکنزی با الگوی اول و بدون دیسکنزی از لحاظ فعالیت عضلات سراتوس قدامی (007/0=p) و ذوزنقه ای میانی (01/0=p) تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: به نظر می رسد حین فاز شتاب سرویس موجی، والیبالیست های دارای دیسکنزی با برجستگی الگوی دوم، افزایش غیرطبیعی فعالیت ذوزنقه ای فوقانی و مهار فعالیت ذوزنقه ای میانی را تجربه کرده اند، درحالی که احتمالاً والیبالیست های دارای دیسکنزی با الگوی اول، مهار فعالیت ذوزنقه ای میانی و سراتوس قدامی حین این فاز تجربه می کنند.