تجارت دانش

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر تجارت دانش بر الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی با رویکرد پیشرفت تورشی محیط زیست ، مدل نظری جدیدی در خصوص تجارت دانش مبتنی بر نظریه رشد اقتصادی جدید ارائه می کند. جهت بررسی تأثیر سه نوع تجارت دانش (معرفی مستقیم دانش، سرریزهای دانشی ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی ) و مهندسی معکوس محصولات وارداتی بر الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی، دانش تولید و دانش زیست محیطی، از مدل سنجی MSIH-VAR در دوره زمانی 1388 - 1399 و 20 صنعت استفاده شده است. توابع واکنش آنی نشان می دهد که کشورهای در حال توسعه تنها از طریق معرفی مستقیم دانش می-توانند سطوح دانش زیست محیطی خود را بهبود بخشند. نتایج نشان داد : الف ) تجارت دانش به شکل معرفی مستقیم دانش و مهندسی معکوس محصولات وارداتی، می توانند موجب بهبود الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی محلی شوند. ب ) در سطح مشخصی از دانش زیست محیطی، تجارت دانش، صرفنظر از شکل آن، تأثیر مثبتی بر الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی دارد. ج ) اگرچه تجارت دانش بدست آمده از طریق FDI تأثیر منفی بر الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی دارد، اما زمانی که دانش تورشی به محیط زیست به سطح خاصی برسد، می تواند اثر مثبتی داشته باشد. د ) در صورت بهبود توانایی نوآوری مستقل، ظرفیت جذب دانش، سطح فنی و تجربه مدیریتی، اقتصاد می تواند در بلند مدت به رشد پایداری دست پیدا کند. نهایتا اینکه دولت باید از طریق سیاست های مالیاتی ترجیجی و انباشت تدریجی و وسیع مقادیر دانش و سرمایه انسانی، منابع را به سمت تحقیق و توسعه و آموزش هدایت کند.

توسعه سبز یک کشور تضمین بقای آن درجهان ورفاه مردم آن کشور است. یکی ازعوامل اصلی مورد نیاز برای انجام فعالیت های اقتصادی که به طور جمعی توسعه سبز را تعیین می کند و همچنین باعث تغییرات آب و هوایی می شود، بکارگیری تجارت دانش فنی مبتنی بر محیط زیست به دلیل استفاده از منابع انرژی طبیعی به نام سوخت های فسیلی شامل زغال سنگ، نفت، گاز طبیعی، سنگ معدن، نفت و غیره است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر بکارگیری فناوری جدید مبتنی برمحیط زیست در سایه تجارت دانش بر توسعه سبز در نظر گرفته شد. جهت بررسی تأثیر تجارت دانش(واردات مستقیم فناوری، سرریزهای فناوری سرمایه گذاری مستقیم خارجی و مهندسی معکوس محصولات وارداتی) وپیشرفت متمایل به محیط زیست بر توسعه سبز از تخمین زننده GMM در دوره زمانی 1396 - 1401 و 75 کارخانه سیمان استفاده شده است. نتایج نشان داد: تجارت دانش، فرآیندی است که از طریق آن کشورهای واردکننده، فناوری های جدید وتجربه مدیریتی را به دست می آورند. کشورهای در حال توسعه تنها از طریق معرفی مستقیم فناوری می توانند سطح فناوری زیست محیطی خود را بهبود بخشند. تجارت دانش با در نظر گرفتن عامل تعاملی فناوری زیست محیطی وتجارت دانش، در قالب معرفی مستقیم فناوری و مهندسی معکوس محصولات وارداتی، می تواند توسعه سبز را بهبود بخشد. جهت تحصیل دانش ازطریق واردات، لازم است محصولات باسطح دانش نسبتاً بالاتروارد و افراد حرفه ای استخدام تا بتوانند چنین دانش هایی را جذب کنند. بنابراین، لازم است دولت ها به تدریج توانایی های تحقیقاتی ونوآوری مستقل خو را ارتقاء داده وشرکت های داخلی را به توسعه فناوری های جدید تشویق کند.