کارگزار حکومتی

زمینه و هدف: پذیرش مدیریتِ سازمان از سوی کارکنان، می تواند نقش سازنده ای در افزایش ضریب اعتماد عمومی و میزان ارتباطات آنان با مدیریت داشته باشد. از این روی، توجه به مفهوم پذیرش یا همان مقبولیت در مطالعات سازمانی، از اهمیت شایانی برخوردار است. در پژوهش حاضر، با تأکید بر نقش این موضوع در مدیریت سازمان، تلاش شد تا با شناسایی عوامل مؤثر بر مقبولیت بر پایه توصیه های امیر مؤمنان امام علی (علیه السلام)، علل ایجاد و حفظ آن برای مدیران و کارگزاران حکومتی معرفی شود.روش: این پژوهش با رویکرد دینی در موضوعات مدیریتی و با بهره گیری از روش تحلیل مضمون، به عنوان یکی از روش های پرکاربرد تحقیقات کیفی، با بررسی و مطالعه نامه های امام علی (علیه السلام) به کارگزاران حکومتی در کتاب شریف نهج البلاغه؛ در مرحله نخست، 148 کد اولیه را استخراج و سپس مضمون آشکار و پنهان هر کد را مشخص کرده است. درنهایت، پس از حذف مضامین مشابه و تکراری، 61 مضمون در طبقه های جداگانه دسته بندی شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که مقبولیت بخشی به کارگزار نیازمند اهتمام به دو مؤلفه شئون فردی مشتمل بر صفات روحی و رفتارهای اخلاقی و شئون اداری به معنای رفتارهای اداری کارگزار است.نتیجه گیری: کارگزار حکومتی، برای دستیابی به مقبولیت، باید از کُنشگری فردی و اداری توانمندی برخوردار باشد. بدین معنا که از بُعد حقیقی و فردی، برخی صفات روحی و اخلاق عملی در رفتار او، همچون خوش رویی، تواضع، عدالت در رفتار و نیز، دوری از تنگ نظری، غرور و فریب کاری، در کنار دیگر شاخصه ها ضروری است؛ و از بُعد حقوقی به عنوان یک کُنشگر اداریِ توانمند، بهره مندی و نهادینه سازی برخی رفتارهای اداری، مانند ثبات در تصمیم گیری، شایسته گزینی، در دسترس کارکنان بودن، آزادی بیان و نقد در محیط کار و نیز، دوری از تملق گویی، تعصب و دسته بندی برای پیش بردن هدف ها، در کنار دیگر رفتارهای سازنده اداری ضروری است.

هدف: امام علی علیه السلام در خطبه 23 نهج البلاغه، خوش نامی کارگزار در میان مردم را بهترین ثروت برای کارگزار حکومت معرفی می کند که شناخت شاخص های مؤثر در خوش نام شدن کارگزار نزد مردم را موضوعی حائز اهمیت و قابل بحث قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر، پاسخ به این سؤال است که شاخص های مؤثر در خوش نامی و ماندگاری مثبت کارگزار در میان مردم چیست؟ روش شناسی: روش پژوهش مبتنی بر استفاده از روش تحلیل محتواست که در گام نخست، در نمونه آماری 600 نفرِ از اعضای علمی دانشگاه ها، سؤال پژوهش مورد پرسش قرار گرفت و بر پایه فنون تحلیل محتوای کمی، 24 ویژگی که دارای بیشترین فراوانی بودند، شناسایی شد. در مرحله دوم، با بهره گیری از فنون تحلیل محتوای کیفی، ویژگی های کشف شده در طبقات مختلف، عنوان بندی و تعیین شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که کارگزار برای خوش نام شدن نیازمند برخورداری از دو امتیاز حرفه ای و اخلاقی است. امتیاز حرفه ای شامل شاخص هایی همچون؛ پشتکار و جدیت در کار، پایبندی عملی به قانون، تصمیم گیری عالمانه و قاطعیت در اجرا، تحول خواهی از مسیر نظرخواهی و رعایت عدم تبعیض جنسیتی نسبت به زنان در مشارکت آن ها در امور مختلف است. امتیاز اخلاقی شامل شاخص هایی همچون؛ جلب رضایت خداوند، رفتار کریمانه با مردم و برخورداری از سلامت مالی اقتصادی است. نتایج: نتایج بیان دارد که اهتمام کارگزار برای کسب و یا نگه داری امتیازات و شاخصه های مطرح شده، زمینه های ماندگار شدن کارگزار در جامعه را به عنوان خدمت گزاری موردپسند مردم را فراهم می کند.