موانع همکاری

هدف اصلی این تحقیق پیمایشی، شناسایی و تحلیل موانع همکاری دانشگاه و صنعت از دیدگاه استادان دانشگاه است. جامعه آماری تحقیق، استادان دانشگاه های بوعلی سینا و صنعتی همدان هستند که از بین آنها 108 نفر بر مبنای فرمول نمونه گیری کوکران به عنوان نمونه تعیین و به طور تصادفی بررسی شدند. ابزار گردآوری داده های تحقیق پرسشنامه بود که روایی آن را تعدادی از استادان دانشگاه تأیید کردند و پایایی آن نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (90/0) تأیید شد. بر مبنای نتایج تحلیل عاملی، مهم ترین موانع همکاری دو بخش را می توان در شش دسته تقسیم بندی کرد که عبارتند از: فراهم نبودن زیرساخت های ارتباطی، ضعف مالی و تجهیزاتی در نظام تحقیقاتی کشور، بی اعتمادی صنعت به دانشگاه و دانش نوین، ناهماهنگی شناختی، ناکارآمدی نظام های قانونی و مشوق های همکاری و ضعف در برنامه های آموزشی و پژوهشی دانشگا ه ها. درمجموع این عوامل 7/49 درصد از واریانس موانع موجود در این زمینه را تبیین کردند.