دانشجوی حضوری

هدف پژوهش حاضر، مقایسه دانشجویان دانشگاه های حضوری و مجازی در برخورداری از مهارت های سواد اطلاعاتی است. روش این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن را دانشجویان دوره کارشناسی ارشد حضوری و مجازی دانشگاه تهران تشکیل می دهند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان 327 دانشجوی حضوری و 205 دانشجوی مجازی به عنوان نمونه انتخاب شدند و داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته سنجش سواد اطلاعاتی جمع آوری شد. ضمناً روایی آن از طریق نظرات اصلاحی پنج نفر از متخصصان و پایایی آن با محاسبه آلفای کرانباخ به مقدار 89/0 دست آمد. تحلیل داده های به دست آمده نشان می دهد که میزان سواد اطلاعاتی هر دو گروه دانشجویان حضوری و مجازی، بالاتر از متوسط است و بین دانشجویان حضوری و مجازی، از حیث توان تشخیص ماهیت و گستره اطلاعات، استفاده مؤثر از اطلاعات، درک مباحث اخلاقی – اجتماعی مرتبط با کاربرد و ارزیابی منابع اطلاعاتی، تفاوتی وجود ندارد.