رابطه کلامی

ارتباط یکی از نیازهای مهم انسان است. دانشجویان هنگام تحصیل و بعد از فراغت برای یافتن شغل مناسب نیازمند مهارت های ارتباطی اند. پژوهش حاضر به منظور تقویت رابطه کلامی دانشجویان، مبتنی بر مهارت های ارتباطی استنباط شده از آیات 17 و 18 سوره طه انجام شد. از بین کلیه دانشجویان پسر مقطع کارشناسی، ابتدا 120 نفر به روش نمونه گیری تصادفی نظام مند انتخاب و سپس 30 نفر با نمرات عزت نفس کمتر، برون گرایی کمتر و روان آزردگی بیشتر برگزیده شدند. این تعداد به شکل تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و همه آن ها در پیش آزمون شرکت کردند. گروه تجربی دو جلسه آموزش از آموزه های استنباط شده قرآنی دریافت کرد و پس ازآن، هر دو گروه در پس آزمون شرکت کردند. یافته ها در دو مرحله و دو گروه با آزمون t مستقل و وابسته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که گروه آزمایشی تحت تأثیر آموزش های انجام شده، از رابطه کلامی بیشتری برخوردار شده اند.