مهندسی آب

نیروی انسانی متخصص، مهم ترین ظرفیت مورد نیاز برای مواجهه با بحران هاست. ناپایداری کمی و کیفی منابع آب و تشدید روزافزون کم آبی، به یکی از بزرگ ترین چالش های محیط زیستی کشور تبدیل شده و زیست پذیری بخش هایی از کشور را به مخاطره انداخته است. عده ای از متخصصان رویکرد فن سالارانه توسط فارغ التحصیلان رشته های مرتبط با مهندسی آب را از عوامل مؤثر بر شکل گیری و تداوم بحران آب در کشور می دانند. در این مقاله، توانمندی هایی که یک مهندس آب برای مواجهه با چالش هایی که امروز داشته باشد، بررسی و نقاط ضعف نظام آموزشی موجود در کشور در تقویت این توانمندی ها، نیز مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس بررسی های انجام شده، برنامه های آموزشی مهندسی آب در برخی از دانشگاه های پیشرو در سایر کشورها به سمت تربیت متخصصان T-شکل اصلاح شده است. این نوع از متخصصان در زمینه خاص مهندسی آب دارای دانش عمیق هستند و در سایر زمینه های تخصصی مرتبط، سطح محدودی از اطلاعات دارند که آنها را برای کار در گروه های کاری با تخصص های مختلف توانمند می کند. علاوه بر این، متخصصان T-شکل درک بهتری از ارتباطات همبستی بین سامانه های آب، غذا، انرژی، محیط زیست و اقلیم دارند و برای مدیریت و راهبری نیز توانمند شده اند. در این تحقیق ضمن تبیین اجزای دانشی شخصیت حرفه ای T-شکل، نحوه طراحی برنامه های آموزشی برای تربیت چنین مهندسانی تبیین شده است. دستاوردهای این تحقیق می تواند در ارتقای برنامه های آموزشی مهندسی آب در کشور مورد استفاده قرار گیرد.