امثال مشترک

یکی از زمینه های پژوهشی میان دو فرهنگ ایرانی و عربی، مثل های مشترک این دو فرهنگ است. با واکاوی کتاب های امثال کهن و معاصر این دو فرهنگ، به مثل های مشابه فراوانی برمی خوریم که البته سهم مثل های معاصرِ مشابه در این دو فرهنگ، بیش از مثل های کهن آنان است. این مثل های مشترک گاهی هم مضمون و گاهی عین یکدیگر است. بنا بر تحقیق نگارنده، با بررسی امثال معاصر عربی کشورهای متعدد عربی، بیشترین شباهت ، میان مثل های فارسی و عراقی (و در بین شهرهای عراق: بغداد) دیده می شود. مثل های مشابه بسیاری در بین این دو فرهنگ دیده می شود و  مهم اینکه چندین مثل فارسی عیناً (به زبان فارسی و کُردی) در میان آنان رایج است.

با تحقیق در امثال معاصر کشورهای عربی، متوجه شباهت های فراوانی میان آن ها و امثال فارسی می شویم. گاهی میزان همانندیِ مثل های برخی از این کشورها با امثال فارسی، بیشتر از دیگر کشورهاست؛ به گونه ای که می توان رساله ای در این باره نگاشت. یکی از این کشورها، سوریه است که با تحقیق در امثال آن، به مثل های مشترک بسیاری با فارسی برخورد می کنیم. در این مقاله به واکاوی شماری از این امثال همسان پرداخته شده است.