جملات خبری

این مقاله به بررسی غزل های صائب تبریزی از لحاظ کاربرد انواع تشبیه تمثیل و کارکردهای آن پرداخته است. تشبیه تمثیل از گونه های خاص تشبیه است. در یک طبقه بندی ساده می توان آن را به سه نوع گسترده، نیمه فشرده و فشرده (اسلوب معادله) تقسیم کرد. در شعر صائب تبریزی، دو گونه اخیر کاربرد فراوان دارد. به همین دلیل، صائب را شاعر تمثیل نام داده اند. در این مقاله، با در نظر گرفتن ساختار بلاغی ابیاتی که تشبیه تمثیلی دارند، نوع جملات آنها از نظر خبری یا انشایی بودن بررسی شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، نوع سوم، یعنی تشبیه تمثیل فشرده با ساختار خبری، فراوان ترین و با ساختار استفهامی بلیغ ترین نمونه های تشبیه تمثیل در شعر صائب است. غیر از این، موارد دیگری در ارتباط مستقیم تشبیه تمثیل با تصویر و استدلال هنری در شعر صائب وجود دارد که در متن مقاله به آنها توجه شده است.

یکی از دغدغه­های اصلی دانشجویان فارسی زبان در کلاس­های آموزش زبان انگیسی این است که قواعد منفی­سازی و سؤالی کردن صیغه­های مختلف فعل را نمی­توانند به درستی بیاموزند و از تعدد قواعد رنج می­برند. تحقیق حاضر مبتنی بر تجربة شخصی پژوهشگرانی است که پس از تحصیل در رشتة زبانشناسی، ناخودآگاه در آموزش زبان انگلیسی به دانشجویان فارسی­زبان از شیوه­ای جدید به نام قاعده­آموزی استفاده می­کردند و متوجه بهبود یادگیری قواعد زبان انگلیسی در دانشجویان شدند. در این روش(قاعده­آموزی)، با استفاده از یافته­های زبان­شناسان، به جای توضیح تک­تک صورت­های صیغه­ها، قاعده­ای کلی بیان می­شود که می­توان آن را در همة صورت­ها به­کار برد. در این مقاله برای آزمون روش قاعده­آموزی، 40 دانشجو در دو کلاس زبان عمومی انتخاب شدند. پس از اطمینان از همگن بودن آن­ها، در چهار جلسة ابتدای کلاس، دانشجویان یک کلاس به روش سنتی آموزش دیدند و دانشجویان کلاس دیگر به روش قاعده­آموزی و سپس، آزمونی از هر دو گروه گرفته شد. نتیجة آزمون نشان داد بازده دانشجویانی که به شیوة جدید آموزش داده شده بودند، بالاتر از بقیة دانشجویان بود.

آر. اِم. هِر، بنیان گذار مکتب توصیه گرایی اخلاقی در قرن بیستم است. شالوده آراء این مکتب، پیوند وثیقی با فعلِ فاعل های اخلاقی دارد. از این حیث گزاره های اخلاقی در قالب جملات امری بیان می شوند. از نظر هِر همانطور که جملات خبری، صورتی مدلل و منطقی دارند، بر همین سیاق، جملات امری نیز با تمسک بر بخش حکایی (توصیف گر)، منطق پذیر می شوند. بدین ترتیب می توان از اصل سازواری (عدم تناقض)، اَدات منطقی، و استنتاج جملات درآنها سراغ گرفت. با این اوصاف، هِر با امری کردن گزاره های اخلاقی، نقصان سویه عملی در اخلاق را که از نظریه طبیعت گرایان و شهود گرایان استخراج می شد، برطرف نموده و از سوی دیگر با منطق پذیر کردن جملات امری، از آراء نامدلل احساس گرایان فاصله می گیرد. . . . . . . .. . .. . . . . . . . .. . .. . . .. . .. . . . .