جمعیت معلول

در جهانی که به طور فزاینده ای رو به شهرنشینی می رود، شهرها و ساکنان آن ها با ضررهای انسانی و اقتصادی ناشی از بلایای طبیعی مواجه هستند. فجایع رخ داده اخیر در سراسر جهان، آسیب پذیری محیط ساخته شده ما را منعکس می کند و نمایانگر نتایج تأسف آور فجایع می باشند. در آسیب پذیری سکونتگاه ها، فقط عوامل کالبدی و فیزیکی اهمیت ندارد، بلکه عناصر اجتماعی سهم مهمی در میزان آسیب پذیری دارند. با توجه به نقش مسلم عوامل اجتماعی در کاهش و افزایش آثار مخاطرات طبیعی، در این پژوهش تأکید اصلی بر روی آسیب پذیری اجتماعی به عنوان یکی از ابعاد آسیب پذیری در برابر مخاطرات طبیعی است. هدف این پژوهش، ارزیابی و اولویت بندی میزان آسیب پذیری اجتماعی شهر های استان اصفهان در برابر مخاطرات طبیعی است. لذا پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی با هدف کاربردی است. لذا برای ارزیابی و رتبه بندی شدت آسیب پذیری از مدل هوش مصنوعی و آزمون رگرسیون وزنی جغرافیایی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که سه شاخص خانوار دارای معلول، جمعیت معلول و زنان مطلقه دارای بالاترین میزان تأثیر برافزایش آسیب پذیری اجتماعی در شهرهای استان اصفهان بوده اند. همچنین ازنظر فضایی بالاترین میزان آسیب پذیری به شهرهای واقع در شهرستان های فلاورجان و لنجان مربوط می شود که بیشترین آسیب پذیری اجتماعی نسبت به مخاطرات طبیعی را در سطح شهرهای استان اصفهان به خود اختصاص داده اند.