سوادICT

هدف: پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات بر یادگیری خودراهبر انجام شده است. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و روش تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری 1500 نفر از کارکنان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بوده که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده 306 نفر تعیین شد. از پرسش نامه های سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات کاتز و مکلین(2007) با پایایی(97/0) و یادگیری خودراهبر ابیلی و مزاری(1393) با پایایی (93/0) استفاده شده است. یافته ها: تحلیل همبستگی نشان داد، سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات با یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معنی داری داشته اند(01/0P<). نتایج رگرسیون هم زمان نشان داد، شرح دادن، مدیریت کردن و ارتباط برقرار کردن به عنوان مؤلفه های سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات با یادگیری خودراهبر همبستگی چندگانه داشته و23 درصد از تغییرات آن را پیش بینی می نمایند. مدل یابی معادلات ساختاری نیز نشان داد سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات با ضریب مسیر(50/0=γ)، بر یادگیری خودراهبر تأثیرگذار بوده است. واژگان کلیدی: سوادICT، یادگیری خودراهبر، کارکنان