پردیس مهندسی

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه انعطاف پذیری استادان (اعضای هیئت علمی) با یادگیری فعال دانشجویان کارشناسی ارشد پردیس مهندسی دانشگاه شیراز بود. این تحقیق از نظر هدف «کاربردی» و از نظر روش جزو پژوهشهای توصیفی و از نوع «همبستگی» بود. جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل در پردیس مهندسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91 1390 بود که حدود 850 دانشجو را شامل می شد و از این میان طبق جدول مورگان تعداد 300 دانشجو از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سیاهه سبک فردی (تاگرت و تاگرت هاسلادن، 1993) و پرسشنامه ادراک دانشجو (کیم، 2009) بود. پرسشنامه ها در میان افراد نمونه توزیع و پس از جمع آوری، داده ها در نرم افزار SPSS 16 وارد و تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که دانشجویان کارشناسی ارشد پردیس مهندسی دانشگاه شیراز، میزان انعطاف پذیری استادان و همچنین، یادگیری فعال خود را در حد متوسط برآورد کرده ا ند. همچنین، از دیدگاه آنان انعطاف پذیری استادان بر یادگیری فعال دانشجویان تأثیر معنا دار دارد.