نگرانی شغلی

لحن افشای گزارش ها می تواند ارزش سیگنالی برای مدیران اجرایی با توانایی بالا داشته باشد و به عنوان ابزاری برای مدیریت اطلاعات استفاده شود. مدیر عامل جدید در سالهای اولیه انتصاب بدلیل عدم شناخت کافی هیات مدیره از توانایی و مهارت مدیریتی بیشتر تحت نظارت قرار دارد؛ لذا نگرانی شغلی مدیرعامل در سالهای اول تصدی بیشتر بوده و بر لحن افشای اطلاعات تاثیرمی گذارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر نگرانی های شغلی مدیرعامل بر لحن افشای خوش بینانه افشای اطلاعات با توجه به توانایی مدیریتی می باشد. نمونه مورد بررسی 119 شرکت بورس تهران طی سال-های 1400-1390 است. تحلیل فرضیه ها با استفاده از مدل های رگرسیون چندمتغیره صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد، در سه سال اول تصدی مدیرعامل و سال آخر فعالیت مدیرعامل که نگرانی شغلی مدیر عامل بیشتر است، استفاده از لحن خوشبینانه در گزارش تفسیری هیات مدیره کاهش می یابد. مدیرعامل با توانمندی بیشتر برای نشان دادن مهارت های برتر خود در سال های اولیه تصدی از لحن خوش بینانه تری استفاده می کند و در سال آخر تصدی، توانایی مدیرعامل منجر به حفظ رویکرد بکارگیری لحن خوشبینانه در گزارش های مالی می شود. بکارگیری لحن خوش بینانه افشا با افزایش دوره تصدی مدیرعامل افزایش می یابد، زیرا با پیشرفت تصدی، مدیران شهرت و قدرت بیشتری یافته و فشارهای نظارتی کاهش می یابد؛ لذا گزارش های مالی از لحن خوشیبنانه تری برخوردار می شود.

انگیزه های مدیران صندوق ها و توانایی های برتر آن ها در سرمایه گذاری و مدیریت آن، دو توضیح برای تغییرات ریسک صندوق های سرمایه گذاری مشترک در شرایط مختلف بازار است. در این پژوهش بر همین اساس از طریق تحلیل 21 صندوق سرمایه گذاری مشترک در سهام برای دوره 79 ماهه از شهریور 1390 تا اسفند 1396 با استفاده از روش حداقل مربعات، به بررسی انگیزه های تغییر ریسک مدیران صندوق های سرمایه گذاری مشترک در سهام و تأثیر آن بر بازدهی پرداخته ایم. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در بازارهای صعودی بین صندوق های بازنده انگیزه ی جبران سازی خسارت وجود دارد به طوری که مدیران این صندوق ها با افزایش سطح ریسک موجب افزایش بازدهی دوره آتی صندوق ها می شوند. در مقابل، مدیران صندوق های برنده با استفاده از مهارت های برتر در سرمایه گذاری، ریسک صندوق را کاهش داده و باعث افزایش بازده دوره ی آتی می شوند.طبق نتایج، در بازارهای نزولی مدیران با افزایش ریسک صندوق باعث کاهش بازده دوره آتی خواهند شد که نشان دهنده ضعف سازمانی و یا ضعف مهارت مدیران در سرمایه گذاری است. در مقابل مدیرانی که سطح ریسک صندوق را کاهش می دهند در صدد افزایش بازده دوره آتی صندوق هستند که بیانگر انگیزه ی نگرانی های شغلی مدیران است.