فرهنگ کهن عربی فارسی

فرهنگِ عربی فارسیِ قانون ادب از رشحاتِ قلمیِ حُبَیشِ تفلیسی، دانشمند، ادیب، طبیب و نویسنده قرن ششم هجری است که ظاهراً در سال 545ق تألیف شده است. این کتاب که بیش از شصت هزار مدخل دارد، با بهره گیری از حدود پنجاه اثرِ مشهور (از جمله، کتبِ علمِ ادب، فرهنگنامه های عربی عربی، و عربی پارسی) گردآوری شده و یکی از قوامیسِ مفصّل و کهنِ دوزبانه است که جدا از ارزش محتوایی، از نگاه زبانی هم به عنوان متنی از شمال غربی ترین قلمرو فرهنگیِ ایران جایگاهی ویژه دارد. سال ها پیش، غلامرضا طاهر قانون ادب را برپایه دستنویسِ معتبر و چهارصد برگیِ کتابخانه حفید افندیِ ترکیه (کتابت: 548ق)، با زحمتِ بسیار و همّتِ والا تصحیح کرد و در سه مجلّد (بنیاد فرهنگ ایران، 1350-1351ش) به چاپ رساند. در این مقاله، با کمکِ نسخه مذکور و با استفاده از منابع دیگر، ذیل و تکمله ای بر چند مدخل از این کتاب نوشته شده است.