پیشگیری ایجابی

نگرش واقع بینانه ایجاب می کند به موضوع سالم سازی فردی و جمعی که ضرورت و اهمیت والایی دارد، توجه بیشتری نموده و این امر نهادینه گردد. لذا برای محقق شدن این هدف، علاوه بر بکارگیری روش های صحیح مدیریتی متناسب با موضوع کاری، پرداختن به روش های علمی و پیشگیرانه مربوطه در مدیریت منابع انسانی و نیز حفظ و صیانت کارکنان از خطاهای احتمالی و تهدیدات و آسیب های مبتلا به شغلی از گام های اصلی و اولویت دار می باشد پیشگیری، مؤثرترین و بهترین راه مبارزه با تخلفات وجرائم و دیگر ناهنجاری های اجتماعی است و همه عقلاء و اندیشمندان جرمشناسی بر این موضوع اتفاق نظر دارند اما در عمل و شیوه اجرا این اتفاق نظر وجود ندارد و دیدگاه های مختلف و احیاناً متضادی در این مقوله ابراز شده است همین امر موجب شده که نظریه ها و ایده های پیشگیرانه سلبی و ایجابی که مطرح گردیده یا می شود نتواند به نحو مطلوبی به منصه ظهور برسد. یکی از مهمترین دلایل آن عدم توجه به الگوسازی در این حوزه است که از آن به عنوان معماری دانش یاد کرده اند. در این پژوهش با توجه به اهمیت حیثیت ناجا در افکار عمومی، اهمیت نیروی انسانی و تبعات منفی مضاعف تخلفات و جرائم ناجا و کارکنان آن در بخشهای مختلف، اقدامات صیانتی در دو حوزه سلبی و ایجابی برای پیشگیری از وقوع تخلفات وجرائم در ناجا ارائه می گردد.