صنعت کشتیرانی

توسعه قابلیت های جدید یک فرآیند پیچیده است که شامل یادگیری مداوم فناوری و دانش سازمانی است. درگذشته محققان مدل سلسله مراتب یادگیری را برای توضیح توانایی توسعه شرکت های کشورهای در حال توسعه پیشنهاد دادند. ضمن آنکه پیشنهاد شد که این شرکتها بر اساس توانایی های تولیدی مربوط به یک پایگاه دانش ساده ، به رقابت بپردازند.ایده های سفت و سخت در مورد توالی ها و مراحل به ویژه در سطح شرکت،ممکن است گمراه کننده باشد. فرایندهای یادگیری که زمینه ساز انباشت و توسعه دانش هستند، به توانایی های فنی و همچنین مدیریت دانش سازمانی احتیاج دارد. جنبه مهم این یادگیری شامل دور انداختن شایستگی هایی است که ممکن است در دوره های قبل مفید بوده باشند اما با محیط های جدید ارتباط برقرار نکرده اند. کماکان پیوند بین تجربه و تولید لازم است اما برای توسعه قابلیتهای نوآورانه کافی نیست. بنابراین یادگیری در سطح شرکت نه خودکار است و نه خطی، بلکه مستلزم سرمایه گذاری عمدی در مکانیزم های مختلف یادگیری است. در مورد شرکتهای زیست دارو با توجه به پیشرفته بودن این نوع از صنایع مشخص گردید که شرکت ها به مجموعه متنوعی از مکانیزم های یادگیری احتیاج دارند و عملکرد و اجرای مجموعه متنوعی از فرآیندهای یادگیری، نقشی اساسی در انباشت توانایی فناوری دارد. در این صنایع شرکت ها برای مدیریت و سازماندهی مجموعه متنوعی از فرایندهای یادگیری، به یک استراتژی مداوم نیاز دارند. همچنین فرایند یادگیری تحت تأثیر ظرفیت جذب کننده نیز است. ضمن آنکه توسعه بیو فن آوری توسط برنامه های تحقیق و توسعه تحت حمایت دولت انجام می شود.