فرهنگی و سیاسی

این مقاله به بررسی پایگاه اجتماعی تکنولوژی موجود در سه محور اقتصادی، فرهنگی و سیاسی پرداخته است. در محور اقتصادی، تولید، سفارش نیاز، توسط قطب تولید ثروت یعنی شرکت ها و بانک ها صورت می پذیرد و اقتصاد بعنوان فرماندهی تولید تکنولوژی جهت تولید را معین می کند؛ در محور فرهنگی، از طریق دانشگاه ها و مراکز پژوهشی اقدام به تولید معادله نیاز و به عبارتی تعاریف، احکام و معادلات می نماید. محور سیاسی نیز هدایت و سازماندهی نیازمندی را بعهده دارد و توسط احزاب و دولت ها اقدام به سازماندهی نیازمندی ها می کند. نتیجه اینکه، پیدایش، تغییرات و توسعه تکنولوژی از چرخه اقتصاد با هدف تولید ثروت شروع و تبدیل آن به اطلاعات، علم و دانش توسط بخش فرهنگ ادامه می یابد و نهایتا هدایت و سازماندهی آن به قصد تولید قدرت در بخش سیاسی انجام می پذیرد. توسعه تکنولوژی در نظام اسلامی به دلیل هویت ارزشی و اخلاقی جامعه و ساختار نیازمندی ها نمی تواند از چنین فرآیندی تبعیت کند؛ لذا نیازمند مهندسی جدیدی است تا جامعه را در جهت تکامل گرایی متناسب با ارزش ها رهنمون سازد.