سبک مربیگری

تحلیل رفتگی با مجموعه ای از مسائل پزشکی، روان شناختی، هیجانی و مرتبط با عملکرد در ورزشکاران نخبه همراه است که می تواند متأثر از عوامل فردی و مربیگری باشد؛ بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی رابطه کمال گرایی و تحلیل رفتگی با واسطه گری سبک مربیگری در شرایط همه گیری کووید-19 بود. در این پژوهش مقطعی، 258 ورزشکار نخبه (میانگین سنی= 05/22؛ انحراف استاندارد=08/3؛ 148 مرد) مقیاس های کمال گرایی چندبعدی، تحلیل رفتگی ورزشی و سبک مربیگری را تکمیل کردند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم کمال گرایی به تحلیل رفتگی، کمال گرایی به سبک مربیگری کنترلی، سبک مربیگری کنترلی به تحلیل رفتگی و مسیر غیرمستقیم کمال گرایی و ابعاد آن به تحلیل رفتگی با واسطه گری سبک مربیگری کنترلی معنادار بودند. نتایج حاکی از آن است هرچه ورزشکاران توانایی کمتری در سازمان دهی معیارها و انتظارات عملکردی از خود و دیگران داشته باشند و خود را بیشتر مقید به تحقق خواسته های بیرونی بدانند با خطر تحلیل رفتگی بالاتری مواجه هستند، درعین حال، می توان امیدوار بود با ارائه آموزش های مبتنی بر کاهش سبک کنترلی مربیان، تمایلات کمال گرایانه در ورزشکاران تعدیل شده و به کاهش تحلیل رفتگی آن ها در دوران همه گیری کووید-19 منجر می شود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر بر رضایت مندی ورزشکاران ایران، در تحقیقات انجام شده پیشین بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر فراتحلیلی است. جامعه آماری پژوهش، تمام مقالات علمی-پژوهشی با موضوع رضایت  ورزشکاران ایران بود که در نهایت 28 مقاله با این معیار انتخاب شدند. ضمناً  این مقالات با نرم افزار CMA2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته های پژوهش: نتایج مرور نظام مند نشان داد، تحقیقات این حوزه، عمدتاً توصیفی- تحلیلی و تنوع روش ها نیز پایین بوده است. از بین عوامل اثرگذار بر رضایت ورزشکاران، سبک رهبری و قدرت مربی اثرگذارترین عوامل بودند. همچنین نتایج نشان داد که سبک های رهبری آموزش و تمرین (با اندازه اثر 50/0) و بازخورد مثبت (با اندازه اثر 33/0) و همچنین قدرت پاداش(با اندازه اثر 32/0) و تخصص (با اندازه اثر 30/0) به ترتیب بیشترین تأثیر را بر رضایت ورزشکاران داشتند.بحث و نتیجه گیری: به طور کلی، سبک رهبری آموزش و تمرین و بازخورد مثبت و قدرت مربی بر رضایت مندی ورزشکاران ایران تأثیر بسیاری دارند. بنابراین، مربیان ایرانی می توانند با ترکیب این سبک های رهبری و قدرت پاداش، بیشتر سبب رضایت ورزشکاران شوند.