فرهنگ ضعیف

  مقدمه: چگونگی فعالیت های بدنی زنان جوان در ایران پدیده کمتر شناخته شده، اما بسیار مهم است. از همین رو هدف این تحقیق طراحی مدل فعالیت های بدنی زنان جوان ایرانی بود. روش پژوهش: روش تحقیق، کیفی از نوع نظریه داده بنیاد رویکرد نظام مند بود. جامعه مورد بررسی زنان 20-40 ساله ایرانی مشارکت کننده در فعالیت های بدنی بود. روش نمونه گیری با توجه به روش تحقیق، نمونه گیری نظری بود و تا رسیدن به اشباع نظری، ضمن بررسی متون تخصصی، 27 مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت. روش تحلیل داده ها پرسش و مقایسه بود. یافته ها: در مرحله کدگذاری باز، هفت مقوله اصلی زیر در فرایند فعالیت های بدنی بانوان جوان ایرانی شناسایی شد: «انگیزه های شخصی»، «اقدامات ترویجی»، «چالش ها»، «اماکن و امکانات ورزشی»، «مربی»، «ایمنی و امنیت» و «فواید ورزش». یافته ها همچنین نشان داد «انگیزه های شخصی» و «اقدامات ترویجی» محرک اولیه زنان جوان برای انجام فعالیت های بدنی هستند، اما برای تصمیم گیری و انجام فعالیت های بدنی «امکانات»، «چالش ها»، «مربی» و «ایمنی و امنیت» نیز نقشی تعیین کننده ای دارند و درصورتی که شرایط مساعد باشد مشارکت زنان جوان در فعالیت های بدنی ادامه پیدا خواهد کرد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه زنان جوان ایرانی با چالش های بسیاری مواجهند، تنها آنهایی که انگیزه های شخصی بسیار قوی دارند، به ورزش می پردازند.  

هدف این تحقیق نظریه پردازی و ارائه مدل برای فعالیت بدنی زنان ایرانی در اوقات فراغت در مراحل مختلف زندگی بود. روش تحقیق نظریه داده بنیاد، رویکرد نظام مند بود. همچنین نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. تحلیل داده ها به روش «پرسش» و «مقایسه» مستمر انجام شد. به منظور رسیدن به اشباع نظری ضمن بررسی حدود 300 مقاله پژوهشی، با 136 خانم 7-78 ساله ایرانی که به طور مرتب به فعالیت بدنی می پرداختند بعلاوه 17 مادر و 6 پدر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. در پایان مرحله کدگذاری باز 12 مقوله اصلی شناسایی شد و فعالیت بدنی به عنوان مقوله محوری انتخاب شد. در پایان مرحله کدگذاری گزینشی، یک مدل مفهومی برای کل مراحل زندگی و یک نمودار از میزان فعالیت بدنی در مراحل مختلف زندگی طراحی شد. همچنین تفاوت های اصلی شرایط زنان ایرانی برای انجام فعالیت بدنی در مراحل مختلف زندگی نیز مشخص گردید. یافته ها نشان داد مادر در مرحله کودکی، پدر در مرحله نوجوانی، انگیزه های شخصی در مرحله جوانی، ترس در مرحله میانسالی و فرزندان در مرحله سالمندی مهمترین سوق دهنده زنان ایرانی برای انجام فعالیت بدنی هستند. همچنین مشخص شد میزان فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی به دلایل مختلف در نوسان است بطوریکه در پایان مرحله کودکی در بالاترین و در هنگام «فرزندآوری و فرزندپروری» و «کهولت سن» در پایین ترین حد خود قرار دارد.