پهنه های تاریخی کرمان

امروزه مفهوم مکان و حس مکان یکی از مهم ترین مسائل پیشِ روی شهرسازی معاصر است. درگذشته شهرها از توانایی بالایی برای برقراری تعامل بین انسان و فضا برخوردار بودند؛ اما امروزه در بیشتر بافت های تاریخی باوجود پتانسیل های بسیار، کیفیت نامطلوبمحیطی و کالبدی، سبب ضعیف شدنپیوندهایاجتماعیبینساکنینمی شودکهاین امرزمینه ساز کاهش ارتباطاتپایدار، عدم مشارکت، کاهشحس تعلقوزوال تدریجیاین بافت ها می گردد.این مسئله،نگارندگانرابر آنداشت تا بهتبیینارتباطبین معیارهایکیفیتمحیط(محیطی و کالبدی)برحس تعلقدر پهنه های تاریخی شهر کرمان بپردازند. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی- توسعه ای و ازنظر ماهیت، توصیفی و علی تطبیقی می باشد. ابزار مورداستفاده جهت جمع آوری اطلاعات پرسش نامه بوده و اطلاعات در نمونه ای به حجم 374 نفر مورد تحلیل قرارگرفت. یافته های پژوهش نشان داد که رابطه مستقیم و معناداری بین متغیرهای کالبدی با حس تعلق و رابطه معکوس و معناداری بین متغیرهای محیطی و حس تعلق وجود دارد. در رابطه بین مؤلفه های متغیرهای کالبدی و حس تعلق در پهنه ارگ-گنجعلیخان و مظفری بیشترین تأثیر را بر حس تعلق مؤلفه بناها و فضاها و در پهنه قلعه محمود بیشترین تأثیر را مؤلفه دسترسی، داشته است. در رابطه بین مؤلفه های متغیرهای محیطی و حس تعلق در تمام پهنه ها آلودگی های صوتی بیشترین تأثیر را بر حس تعلق داشته است. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نیز نشان می دهد که با بهبود وضعیت متغیرهای محیطی و متغیرهای کالبدی، وضعیت حس تعلق در پهنه های موردبررسی نیز بهبود می یابد. بااین حال تأثیر متغیرهای محیطی بر حس تعلق بیشتر از متغیرهای کالبدی است.