منطقه 9

هدف این مقاله شناسایی معیارهای مؤثر در مکان یابی پارک های منطقه ۹ شهرداری مشهد در سه مقیاس همسایگی، محلی و ناحیه ای با تأکید بر اصول الگوی تخصیص کمینة فاصله، و در نهایت بررسی پتانسیل منطقه به لحاظ ساخت این نوع پارک هاست؛ لذا با استفاده از روش اسنادی و میدانی، پس از بررسی کمبودها و تحلیل وضعیت فعلی منطقه، شش معیار برای بررسی محدوده های مناسب جهت احداث پارک انتخاب شده است که عبارت اند از: مراکز ثقل جمعیتی، فاصله از مراکز آموزشی، فاصله از مراکز فرهنگی، دسترسی به شبکه های ارتباطی، فاصله از پارک های موجود و دسترسی به زمین های مستعد. همچنین از سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش داده های مکانی در فرایند مکان یابی، استفاده و فضاهایی که نیازمند برنامه ریزی بوده، مشخص شده است. نتایج نشان می دهد که سرانه پارک های منطقه برابر ۳/۱ متر مربع بوده و برای رسیدن به استاندارد پیشنهادی طرح جامع (۶۲/۲ متر مربع)، بایستی حدود ۸/۵۲ هکتار به مساحت پارک های منطقه افزوده شود. بنابراین جهت رفع کمبود منطقه با استفاده از تحلیل شبکه در محیط GIS، حدود ۶۱ هکتار از اراضی بایر در دو اولویت اول و دوم، مناسب جهت احداث پارک پیشنهاد شده است.

با توجه به این که استفاده از شبکه های اجتماعی تلفن همراه در بین دانشجویان رواج دارد، در پژوهش حاضر به پیش بینی میزان وابستگی به شبکه های اجتماعی تلفن همراه از طریق اهداف استفاده از این شبکه ها در میان دانشجویان دانشگاه های منطقه ی 9 کشور پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است که دارای سؤال هایی مربوط به متغیرهای پژوهش است و روایی و پایایی آن تأیید شد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشگاه های منطقه 9 کشور بود (11 دانشگاه) که از بین آن ها 6 دانشگاه با محقق همکاری و پرسشنامه در سطح جامعه دانشگاهی آنان به شیوه ی تصادفی طبقه ای توزیع و جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (تی تک نمونه، همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و رگرسیون چندگانه) استفاده گردید. نتایج نشان داد که وابستگی به شبکه های اجتماعی از حد متوسط بیشتر است و بین اهداف پر کردن اوقات فراغت، ارتباط با نزدیکان و دوستان، تنوع در استفاده از خدمات و ثبت رکورد در لایک بیشتر با وابستگی به این شبکه ها همبستگی مثبتی به میزان 37/0 وجود دارد و این اهداف پیش بینی کننده ی 3/14 درصد میزان وابستگی دانشجویان به شبکه های اجتماعی تلفن همراه به شمار می روند. از اینرو پیشنهاد می شود با استفاده افراط گونه از شبکه های اجتماعی، نهادهای مسئول، برنامه هایی را برای ارتقای آگاهی بخشی نسبت به خدمات متنوع این شبکه ها جهت پر کردن مفید اوقات فراغت دانشجویان طراحی و اجرا کنند.

کیفیت بخشی به برگزاری مسابقات ورزشی همواره مورد نظر بوده است چرا که رضایت همگان را در بر دارد. هدف از انجام تحقیق حاضر شناسایی راهکارهای کیفیت بخشی برگزاری مسابقات ورزشی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی منطقه 9 کشور بود. روش پژوهش به لحاظ ماهیت و هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ روش تحلیل از نوع توصیفی و اکتشافی بود که جمع آوری داده ها به شیوه میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق در بخش کیفی شامل اساتید دانشگاه، مدیران و کارشناسان ورزشی و در بخش کمی دانشجویان شرکت کننده در مسابقات دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی منطقه 9 کشور در سال 1398 بود. شیوه نمونه گیری در بخش کیفی هدفمند و در بخش کمی با استفاده از جدول مورگان تعداد 302 نفر به صورت تصادفی ساده برگزیده شدند. جهت جمع آوری داده های مورد نیاز در بخش کیفی از روش مصاحبه عمیق و نمیه ساختار یافته و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته حاصل از بخش کیفی پژوهش حاضر استفاده شد. روایی ابزار پژوهش به تایید اساتید صاحب نظر و تخصص رسید (روایی صوری و محتوایی) و تایید شد و به جهت بررسی روایی سازه ابزار از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. همچنین پایایی ابزار با استفاده از آزمون آلفا کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت که ضریب بالای 7/0 به دست آمد که نشان از پایایی ابزار است. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی با کمک نرم افزارهایSPSS 25 و Lisrel8/8 استفاده شد. یافته ها بیانگر این بودند که عوامل سخت افزاری، نرم افزاری و محیطی بر کیفیت بخشی برگزاری مسابقات ورزشی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی منطقه 9 تاثیر دارند. توجه به مولفه های شناسایی و اولویت بندی مسابقات ورزشی می تواند زمینه ای در جهت رشد و توسعه ورزش دانشگاهی در سرتاسر کشور اسلامی گردد.

امروزه سیاست های شهرنشینی از الگوی رشد افقی به سمت رشد هوشمند تغییر کرده است که به ایده شهر فشرده  منجر می شود. بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روش های ساخت شهر های فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود، بسیار مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته است. اما عدم توجه به معیارها و ضوابط لازم برای مکان یابی صحیح این ساختمان ها می تواند باعث بروز مشکلات متعددی در مناطق شهری و آینده شهرها گردد. لذا هدف این مقاله شناسایی معیارهای موثر در مکان یابی ساختمان های بلندمرتبه منطقه 9 شهرداری مشهد با تاکید بر اصول نظریه رشد هوشمند شهری از جمله ایده شهر فشرده، کاربری ترکیبی، حفظ فضای باز و در نهایت بررسی پتانسیل منطقه به لحاظ بلندمرتبه سازی می باشد. لذا با استفاده از روش اسنادی و میدانی، 9 معیار در دوگروه کالبدی- فضایی و کیفیت محیطی برای بررسی مکان های مناسب جهت بلندمرتبه سازی انتخاب شده است. همچنین از فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP به عنوان ابزار تعیین وزن معیارها و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS به عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش داده های مکانی در فرایند مکان یابی، استفاده شده است. از سطح کل منطقه (45617 قطعه) تعداد 1747 قطعه با مساحت 100 هکتار  به ترتیب در اولویت های اول و دوم، برای بلندمرتبه سازی پیشنهاد شده است. اما محدوده های پیشنهادی با آنچه در حال وقوع می باشد، متفاوت بوده و فرضیه مقاله مبنی بر عدم بکارگیری اصول و معیارهای مبتنی بر ایده شهر فشرده و متراکم، مورد تایید قرار گرفته است.

با توجه به افزایش رخدادهای طبیعی و درنتیجه تعداد تلفات و خسارات انسانی و کالبدی ناشی از آن ها، امروزه جوامع محلی در تلاش اند تا راهکارهایی را بیابند که بتوان با دستیابی به آن ها سریع تر به وضعیت عادی بازگشت. ازاین رو موضوع تاب آوری مورد تأکید خاص قرار گرفته است. با توجه به آسیب پذیری شهرها در مقابل مخاطرات، این سؤال در ذهن تداعی می شود که چگونه می توان میزان تاب آوری جوامع در مقابله با سوانح را سنجید. ازآنجایی که منطقه 9 شهر تهران، یکی از مناطق مهم این کلان شهر به شمار می رود، تعیین وضعیت تاب آوری اجتماعی منطقه 9 شهر تهران در برابر مخاطرات طبیعی از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین، سنجش تاب آوری اجتماعی و مؤلفه های آن، توزیع فضایی تاب آوری اجتماعی در محله های این منطقه؛ و اینکه از نظر تاب آوری اجتماعی تفاوت معنی داری بین محله های منطقه 9 شهر تهران وجود دارد یا خیر، جزو اهداف این مطالعه می باشد. برای دستیابی به اهداف مذکور، پس از مرور بر متون نظری و تجربی مرتبط، مدل مفهومی که شامل 5 مؤلفه (سرمایه اجتماعی، ارزش های اجتماعی، ساختار اجتماعی، برابری و تنوع اجتماعی و باورها و فرهنگ اجتماعی) به عنوان مؤلفه های تاب آوری اجتماعی شناسایی شده، نشانگرهای تبیین کننده این مؤلفه ها از متون نظری و تجربی مرتبط استخراج شده و با تکمیل پرسشنامه هایی بین خانوارهای ساکن در محله های منطقه 9، مدل مفهومی فوق را مورد آزمون قرار گرفته است. برای تحلیل پرسشنامه ها از روش تحلیل عاملی و از آزمون ANOVA برای بررسی معنی داری تفاوت بین محله های منطقه از نظر تاب آوری اجتماعی، استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که تفاوت معنی داری بین محلات این منطقه از نظر تاب آوری اجتماعی وجود ندارد؛ تاب آوری اجتماعی در منطقه 9 و محله های آن پائین تر از متوسط بوده و در مؤلفه های برابری و تنوع اجتماعی؛ و باورها و فرهنگ اجتماعی منطقه 9 و محله های آن وضعیت نامطلوبی دارند.