کوچینگ کسب و کار

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی الزامات کوچینگ کسب و کار با رویکرد کیفی- کمی انجام شده است که از لحاظ هدف در زمره پژوهش های توسعه ای-کاربردی قرار گرفته است. جامعه مورد مطالعه در بخش کیفی شامل کوچ های کسب و کار است که نمونه ای به تعداد 20 نفر از آنان با رویکرد هدفمند و نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شد. در بخش کمی جامعه آماری شامل فعالان عرصه کوچینگ کسب و کار بود که نمونه ای به حجم 200 نفر از آنان به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده ها در بخش کیفی از مصاحبه و در بخش کمی از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد و روایی و پایایی آن ها مورد تأیید واقع شد، همچنین به منظور تحلیل داده ها در بخش کمی از تحلیل عاملی تأییدی و آزمون رتبه ای فریدمن برای اولویت بندی معیارهای شناسایی شده استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که از بین معیارهای شناسایی شده بیشترین رتبه میانگین مربوط به متغیر کسب تجربه (4/04) و کمترین رتبه مربوط به متغیر ویژگی های روان شناختی ( 3/67) است. لازم به ذکر است که در رابطه با الزامات کوچینگ کسب و کار و تأثیر آن بر توسعه کسب و کارها مطالعات بسیار اندکی انجام شده است و خلأ جدی در این زمینه احساس می شود.

هدف این مقاله ارائه مربیگری کسب و کار به روش کلاسیک میباشد. یک بررسی اجمالی در مورد تعریف مربیگری آورده خواهد شد. سپس تمرکز بر روی اجزاء و انواع مربیگری خواهد رفت. به علاوه توضیح مختصر از صلاحیت های مربی و ابزارهای حمایت کننده در کارشان ارائه خواهد شد.بررسی های ما باید با یک بررسی اجمالی و مختصر در مورد تعریف های مربیگری آغاز شود.یکی از روش ها مربیگری را به عنوان یک فرآیند تعلیمی حول محور تشکیل (بهبود) مهارت های کارمند تعریف میکند، فرآیندی که درون سیستم هدایت میشود: یک استاد مربیگری برای هر کارآموز مربیگری .