بلند اقبال

اعجاز قرآن کریم، جذابیت، فصاحت و بلاغت و منحصر به فرد بودن آن موجب شده است که شاعران، جهت عمق بخشیدن و غنای اشعار خود به قرآن روی آورند، بزرگ ترین شاعران به شیوه های مختلف از این کتاب آسمانی استفاده کرده اند که این امر موجب ماندگاری اشعار آن ها شده است. در این بین میرزا سید رضی مستوفی ، متخلص به بلند اقبال یکی از شاعران گمنام آیینی معاصر توانسته است با خوشه چینی از قرآن کریم، اثری ماندگار را در قالب زیبای شعر بیافریند. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تأثیر پذیری اشعار بلند اقبال از آیه های قرآن پرداخته شده که در مواردی مستقیماً از یک واژه قرآنی یا بخشی از یک آیه اقتباس کرده و در برخی موارد به صورت تلمیحی به آیات قرآن اشاره نموده و در مواردی هم به صنعت ترجمه روی آورده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که تجلی قرآن در دیوان شاعر به شکل های مختلف، بیانگر تسلط شاعر بر قرآن می باشد و کم تر صفحه ای از دیوان شاعر را می توان یافت که کلام وحی در آن ظهور نداشته باشد.