برهنگی

مقاله حاضر به بررسی ریشه های آسیب در پوشش زنان جامعه اسلامی و جستجوی راه های درمان این مشکل برآمده است. در این تحقیق پیش فرض هایی به عنوان آسیب(از طریق حدس) محور قرار گرفته است. نکته مهم این نوشته آن است که بر خلاف تصوّر ابتدایی مبنی برعلیّت ضعف شدید دینی دربازه آسیب، در تحقیق معلوم شد که حد اقل 80% قشر آسیب دیده دارای اعتقادات دینی نسبتاً خوبی هستند و عمده آسیب ها از نواحی زیر وارد آمده است: -         ضعف تبلیغ صحیح احکام دین در جامعه به دلیل ناهماهنگی رسانه ای، -         خلل، انحراف و اشکال در اعتقاد به معاد نه بی اعتقادی، -         غرب باوری(و در حدّ معتنابهی غرب زدگی)، -         تأثیر شبکه های ماهواره ای، -         تأثیر منفی روانی و معنوی موسیقی لجام گسیخته، -         تأثیر الگو های غلط و تاثیرپذیری از جوّ غالب.

نظریه «حجاب حداقلی» مبتنی بر نظریه «حداقلی فرمان الهی» بر آن است که قبح اخلاقی عدم پوشش اسلامی را بکاهد. تأخیر در نزول آیات مربوط به حجاب، طواف عریان، نحوه پوشش حاجیان در مناسک حج، برهنگی اصحاب صُفّه و عدم واکنش شریعت اسلام نسبت به برهنگی از ادله مدافعان این دیدگاه است. این پژوهش به روش تحلیل انتقادی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای ازجمله آثار بنایی و بیانی صاحبان این نظر، به بررسی و ردّ دلایل ایشان پرداخته است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که برهنگی اعمّ از برهنگی کامل و برهنگی سر و گردن و موی بانوان، قبیح بوده و واکنش قرآن کریم و رسول خدا| را به دنبال داشته است. در سال های آغازین رسالت و در آیات مکی، قرآن نسبت به برهنگی های کامل موردی، واکنش نشان داد و آن را حرام اعلام کرد و جهت رفع نواقص پوشش بانوان ( پوشش بدن و حجم محاسن) نیز آیات 31 نور و 59 احزاب نازل گردید. به نظر می رسد، ارتباط میان قبح برهنگی سر و گردن و موی بانوان و بی حیایی از نوع «عموم و خصوص من وجه» است و نه «عموم و خصوص مطلق»؛ بدین معنا که تنها برخی از بانوانی که با آگاهی به حکم شریعت و قباحت آن به کشف مو و گردن و سر مبادرت می نمایند، متصف به بی حیایی می گردند و کسانی که این عملشان از روی آگاهی و ... نیست به بی حیایی متصف نمی گردند.