دگر اندیش

«محبّت به همنوع» مفهومی است که در عهدجدید، ظهور چشمگیری دارد و در قرآن هم با کاربرد گسترده ی آن مواجهیم. امّا مسأله ی مهم این است که از میان اقسام همنوعان در این متون، «دگر اندیشان» و از میان آن ها «دشمنان» چه کسانی هستند و شیوه های تعامل محبّت آمیز با ایشان چگونه رقم می خورد؟ در این راستا منظور از آموزه ی «محبّت به دشمن» در عهدجدید چه می تواند باشد؟ در نوشتار حاضر، با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی-تحلیلی، مفهوم همنوعِ «دگر اندیش» را بر اساس آموزه های این متون توضیح داده و به بررسی شیوه های تعامل محبّت آمیز با آنان می پردازیم. درنهایت بیان می کنیم همه ی این شیوه ها به تمامی اقسام دگر اندیشان «صلح جو» و «کینه توز» تعلّق می گیرد، اما تنها این شیوه ی «دفاع و جهاد» است که در برابر عدّه ای خاص از دشمنان دینی (کافران حربی)، آن هم به منظور حفظ سلامت و بقای جامعه ی ایمانی به وقوع می پیوندد؛ امری که خود عین محبّت است.