مدیریت فردی

پژوهش حاضر با روش کیفی به ارزیابی پدیده تعارض خانواده – کار و چگونگی مدیریت آن در بین زنان معلمِ متأهل و بچه دار شهر دلوار پرداخته است. تحلیلِ مصاحبه ها نشان داد عوامل مرتبط با این تعارض و مدیریت ان را می توان در سه مقوله محوری "" سرمایه اجتماعی(نوعی و خاص) "" ، "" عوامل تکنولوژیک""، و "" خود مدیریتی فردی( مدیریت ابزاری، شناختی و عاطفی) ""؛ و یک مقوله هسته "" اجتماعی، تکنو و فردی محور بودن پدیده تعارض خانواده – کار"" جای داد. مقوله هسته بیانگر این واقعیت است که عوامل اجتماعی، تکنولوژیک و فردی، در تعامل با هم، کمیت و کیفیت تعارض تجربه شده زنان مورد مصاحبه را تحت تأثیر قرار می دهند. متناسب با ارزیابی های مصاحبه شوندگان، نبود سرمایه اجتماعی نوعی( سازمانی) زمینه تشدیدکننده این تعارض بوده، در مقابل، و ضعیت سرمایه اجتماعی خاص(خانوادگی)، به ویژه همسر، در بین مصاحبه شوندگان ناهمگون بوده، به طوریکه خانم های برخوردار از حمایت اجتماعی خاص میزان خیلی کمتری از این نوع تعارض را به نسبت سایر زنان تجربه کرده اند. عوامل تکنولوژیک که در تحقیقات پیشین اصلا مورد توجه قرار نگرفته اند، زمینه تشدید تعارض تجربه شده همه زنان مورد مصاحبه را فراهم کرده اند. تاکتیک های فردی اتخاذ شده، نیز، هر چند برای مدیرت تعارض مؤثر بوده اند، اما آنها بیشتر ابزارهایی بوده اند که با هدف تخفیفِ تنش خانوادگی در جهتِ تأیید برتری مردان و خودقربانی کردن زنان در حوزه خانواده عمل کرده اند تا اینکه کاهنده فشار مضاعفِ تعارض خانوده کار باشند.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثر آموزش مهارت های ارتباطی بر رفتارهای خودمدیریتی و مدیریت تعارض مربیان کشتی انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و همچنین آزمون پیگیری بود که با گروه کنترل انجام گرفت. 33 نفر از مربیان کشتی استان اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. پروتکل آموزشی استفاده شده در این پژوهش با اقتباس از پروتکل آموزش مهارت های تعاملی ارائه شده در پژوهش میرصفیان و همکاران (1399) طراحی شد. از پرسشنامه های رفتارهای خودمدیریتی مانز (1986) و مدیریت تعارض رابینز (2003) برای آزمون اثربخشی پروتکل آموزشی این پژوهش استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش مهارت های ارتباطی به صورت معناداری بر ارتقای رفتارهای خودمدیریتی، مدیریت تعارض و مؤلفه های آنها در مربیان کشتی اثرگذار بوده که این تأثیرات پس از گذشت 12 هفته از پایان مداخلات آمورشی ماندگار بوده است. نتیجه گیری: به مسئولان فدراسیون کشتی و زیرمجموعه های آن در استان اصفهان پیشنهاد می شود تا از پروتکل آموزشی ارائه شده در این پژوهش به منظور ارتقای متغیرهای اثرگذار شغلی گزارش شده برای این گروه از مربیان استفاده کنند.