امر موقت

در چند سال اخیر، تعداد دانشجویان دکتری افزایش یافته است. این پدیده، نگرش به فعالیت ها و جایگاه دانشجویان دکتری را تغییر داده و بر فرآیند توسعه هویت حرفه ای آنها تأثیر گذاشته است. در همین راستا این پژوهش سعی دارد توسعه هویت حرفه ای دانشجویان دکتری علوم اجتماعی را بررسی کند. روش تحقیق، نظریه مبنایی است. این مقاله خوانشی عمل گرایانه از روش نظریه مبنایی دارد و مدلی برای منطق کشف آن با استفاده از قیاس محتمل ارائه کرده است که نقش محقق و مفاهیم موجود در پیشینه نظری تحقیق در مراحل مختلف گردآوری و تفسیر داده ها را روشن می کند. داده ها از طرق مصاحبه با 15 نفر از دانشجویان رشته های علوم اجتماعی در دانشگاه علامه طباطبایی گردآوری شده اند. یافته های تحقیق نشان دهنده عدم تعیّن هویت حرفه ای دانشجویان دکتری است. دانشجویان در حوزه های مختلف به صورت موقت، فعالیت های متنوعی انجام می دهند که واکنشی به فقدان چشم انداز موقعیت حرفه ای آنها است. فعالیت های متنوع و موقت دانشجویان دکتری در زمینه های مختلف با مفهوم نظری «امر موقت» توضیح داده شده است تا بتوان تنوع کنش های دانشجویان را در سطح تجربی توضیح داد. به طور خلاصه «امر موقت»، موقعیت زمانی بین حال و آینده نا معلوم است. این موقعیت ابهام آمیز، شکننده و سیّال است. فرد در این موقعیت نمی تواند نقش و جایگاه خود را در آینده تشخیص دهد. بنابراین به تناسب نیاز و برآوردهای ذهنی خود آموزش های متفاوتی می بیند و فعالیت های مختلفی در میدان های مختلف انجام می دهد. بر این اساس عدم تعیّن هویت حرفه ای، تاکتیک ارادی دانشجو برای رویارویی با «امر موقت» است.