امگا 3

زمینه و هدف: گرلین هورمونی است که در تنظیم انرژی و چاقی نقش دارد و اتخاذ تدابیری برای تنظیم آن، از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مصرف مکمل امگا 3 و تمرین هوازی بر میزان گرلین پلاسمایی و میزان اشتها در زنان چاق می باشد . روش تحقیق : از بین زنان سالم چاق (BMI ≥30 ) شهر لاهیجان، تعداد 60 نفر داوطلب از مراجعه کنندگان به باشگاه های ورزشی سطح شهر در محدوده سنی   35 تا 45 سال، انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در چهار گروه تمرین، تمرین+ مکمل، مکمل و کنترل قرار گرفتند . آزمودنی های گروه های تمرین + مکمل و تمرین، 12 هفته برنامه تمرینی هوازی را اجرا نمودند. همچنین گروه های تمرین+ مکمل و مکمل، روزانه 2 عدد کپسول یک گرمی امگا 3 استفاده نمودند. برنامه تمرینات هوازی شامل 12 هفته و هر هفته 4 جلسه بود که با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به اجرا درآمد. ویژگی های آنتروپومتریک و سطوح گرلین پلاسمایی و میزان اشتها، 48 ساعت قبل از برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی در مرحله لوتئالی آزمودنی ها اندازه گیری شدند. از آزمون های آماری  t وابسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. یافته ها : نتایج تحقیق نشان داد که میزان گرلین و اشتها در گروه های تمرین و مکمل+ تمرین، افزایش معنی داری پیدا کرد (0/0001 = p )؛ در حالی که در گروه مکمل و کنترل تغییرات معنی داری مشاهده نشد (0/05< >p ).       نتیجه گیری : به نظر می رسد که مکمل یاری امگا 3 به تنهایی بر میزان گرلین و اشتها تاثیر معنی داری ندارد و تغییرات مشاهده شده بیشتر بر اثر تمرینات هوازی ایجاد شده است؛ این به معنای توجه به انجام فعالیت های ورزشی هوازی برای تغییر و تعدیل اشتها و گرلین پلاسما در زنان چاق می باشد.

مقدمه : تحقیق حاضر با هدف سنجش تأثیرات مصرف یک ماهه مکمل امگا3، بر مهم ترین علائم DOMS در مردان سالم غیرفعال بررسی شد. روش پژوهش : پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری شامل مردان سالم غیرفعال شهر بوکان بود که از بین آنها 22 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. آزمودنی ها، روزانه یک کپسول امگا- 3، 1000 میلی گرمی و دارونمای دکستروز 2 درصد به مدت یک ماه دریافت کردند. پس از تعیین (1RM)، آزمودنی ها با استفاده از دستگاه پرس پا با وزنه ای به میزان 80 درصد یک تکرار بیشینه، حرکت را در چهار نوبت و هر نوبت 20 تکرار اجرا کردند. هر انقباض 4 ثانیه طول کشید، میزان 2 سی سی خون سیاهرگی، پیش از شروع تحقیق 24، 48 و 72 ساعت پس از کوفتگی عضلانی توسط متخصص گرفته شد و اندازه گیری ها انجام گرفت. برای تحلیل آماری از آزمون های آماری تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. سطح معنا داری برابر 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها : مقایسه بین گروهی PGE 2 ، کورتیزول، احساس درک درد و دامنه حرکتی زانو در تمام مراحل پژوهش در هر دو گروه کنترل و مکمل تفاوت معنا داری داشت (P<0.001)؛ نتایج آزمون درون گروهی نشان داد میانگین PGE 2 ، کورتیزول و احساس درک درد، در گروه مکمل به ترتیب در تمامی مراحل بعد مداخله کاهش معنا داری داشت، درحالی که در گروه کنترل در تمامی مراحل افزایش بیشتر و معنا داری بود (P<0.05). نتیجه گیری : مصرف مکمل امگا3 می تواند سبب کاهش علائم ظاهری عملکردی و بیوشیمیایی کوفتگی عضلانی تأخیری در دوره پس از اتمام تمرینات برون گرا و درون گرا شود که می تواند به دلیل خواص ضدالتهابی قوی امگا3 و پاسخگویی بهتر آزمودنی های تحقیق حاضر به مصرف امگا3 و جذب گوارشی بهتر این مکمل باشد.