ثبات پاسچر

زمینه و هدف : عارضه کف پای صاف می تواند با تعادل و کنترل پاسچر مبتلایان ارتباط داشته باشد. همچنین بهبود عارضه مذکور از طریق برنامه های تمرینی اصلاحی همواره مورد بحث بوده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر یک برنامه اصلاحی 6 هفته ای بر بهبود کف پای صاف و تعادل ایستای پسران بود. روش تحقیق : مطالعه از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری شامل 50 دانش آموز پسر 10 تا 12 سال دارای کف پای صاف بود که به دو گروه تجربی (35) نفر و گروه شاهد (15) نفر تقسیم شدند. نمونه ها با استفاده از روش افت ناوی انتخاب شدند. ارزیابی تعادل ایستا بوسیله دستگاه تعادل سنج بیودکس صورت گرفت. اطلاعات ثبات پاسچر در سه جهت قدامی- خلفی، داخلی  خارجی و شاخص کلی تعادل بدست آمد. از آزمون کولموگروف  اسمیرنوف برای سنجش توزیع طبیعی داده ها، آزمون فرض ها از آزمون ویلکاکسون، یومان ویتنی و t وابسته با سطح معناداری 05/ p یافته ها : نتایج نشان داد که میان پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنی داری در جهت بهبود عارضه وجود دارد (001/ p =0)، و تفاوت میان پس آزمون دو گروه تجربی و شاهد هم معنی دار است (003/ p =0). به علاوه، بین پیش آزمون و پس آزمون شاخص تعادل قدامی خلفی (03/ p =0) و شاخص کلی گروه تجربی تفاوت معنی دار در جهت بهبود تعادل مشاهده شد ) 005 / p =0 (، اما در شاخص جانبی تفاوت معنی داری وجود نداشت (08/ p =0). از طرف دیگر، اختلاف معنی دار بین پس آزمون گروه شاهد و تجربی در هر سه شاخص ثباتی مشاهده شد (شاخص جانبی تعادل 04/ p =0 ، شاخص قدامی 005/ p =0 و شاخص کلی p =0/009و نتایج بهبود تعادل را در گروه تجربی نشان داد. نتیجه گیری : براساس یافته های تحقیق، اصلاح کف پای صاف کودکان پسر 10 تا 12 ساله و بهبود تعادل ایستای آنان با اجرای برنامه تمرینی منتخب از سوی معلمان، مربیان و درمانگران اکیدا توصیه می شود.

زمینه و هدف: کف پا از بخش های بسیار فعال در فعالیت های جهشی مانند طناب زنی بوده و با سطح اندک خود، نقش مهمی در حفظ تعادل ایفا می کند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات طناب زنی بر کنترل پاسچر، تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر 13-10 ساله دارای کف پای صاف بود. روش تحقیق: جامعه آماری این مطالعه نیمه تجربی 450 نفر از دانش آموزان  پسر 10 تا 13 ساله بخش جرقویه سفلی بودند. پس از ارزیابی اولیه با دستگاه پدسکوپ (کیفی) و سپس اندازه گیری با اسکنر کف پا (کمی) و شاخص استاهلی، تعداد 30 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. جهت اندازه گیری کنترل پاسچر از دستگاه فوت اسکن استفاده و تغییرات مرکز فشار در کف پاها به مدت 20 ثانیه ثبت گردید. تعادل ایستا با آزمون لک لک و تعادل پویا با آزمون تعادل Y ارزیابی گردید. آزمودنی های گروه های تجربی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای در یک پروتکل تمرین طناب زنی شرکت کردند. در طی این مدت آزمودنی های گروه کنترل در هیچ برنامه فعالیت بدنی منظمی شرکت نداشتند. داده ها با روش های آزمون t مستقل و تحلیل واریانس ترکیبی در سطح معنی داری 0/05>p تحلیل آماری شد. یافته ها: تغییرات درون گروهی (پس آزمون نسبت به پیش آزمون) و همچنین اثرات تعاملی (نوبت آزمون×گروه) در تمام متغیرها معنی دار بود (0/001>p) ولی تفاوت های بین گروهی تنها در متغیر تعادل ایستا معنی دار بود (0/01>p). نتیجه گیری: تمرینات طناب زنی تمریناتی مفید جهت بهبود تعادل ایستا، پویا و کنترل پاسچر افراد دارای کف پای صاف منعطف است. از این رو استفاده از این تمرینات در کنار سایر روش های بهبود تعادل و کنترل پاسچر، به این افرادی توصیه می شود.