ICD-10

مقدمه: کدگذاری بالینی فرایندی پیچیده بوده و مستعد خطاست. بنابراین، کدگذاری بالینی صحیح مستلزم مستندسازی باکیفیت پرونده پزشکی است. این مطالعه با هدف شناسایی کیفیت مستندسازی پرونده های پزشکی و صحت کدگذاری ICD-10 و ICD-11 انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بود که با روش توصیفی- مقطعی در سال 1401 انجام شد. 500 پرونده از مجموع 11638 پرونده بیماران پذیرش شده در سال 1399 با تشخیص انواع مصدومیت ها، مسمومیت ها و سایر پیامدهای علل خارجی در بیمارستان آموزشی شهید محمدی شهر بندرعباس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده چک لیست بود که بررسی صحت کدگذاری و نقایص مستندسازی پرونده ها در دو مرحله انجام شد و داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: تعداد کدهای تخصیص داده شده به پرونده های موردبررسی بر اساس سیستم های طبقه بندی ICD-10 و ICD-11 به ترتیب 1673 و 1468 بود. اکثر پرونده ها (98 درصد) دارای حداقل یکی از انواع خطاهای بزرگ یا کوچک، 23 درصد فقط خطای بزرگ، 46 درصد فقط خطای کوچک و 31 درصد دارای هر دو نوع خطای کدگذاری با ICD-10 بود. علاوه بر این، در ICD-10 و ICD-11 به ترتیب 81 و 26 درصد پرونده ها حاوی اطلاعات کافی برای توصیف کامل یا نسبتاً کامل کد بود. نتیجه گیری: نقایص مستندسازی پرونده های پزشکی جهت کدگذاری با ICD-11 نسبت به ICD-10 بیشتر بود. تدوین دستورالعمل های مدون مستندسازی متناسب با ICD-11، استفاده از قالب های آماده و یادآورها و ارائه بازخورد نتایج مستندسازی به ارائه دهندگان مراقبت سلامت جهت بهبود کیفیت مستندسازی و استفاده از ابزارهای حمایتی کدگذاری خودکار، ممیزی کدگذاری و آموزش مستمر به کدگذاران پیشنهاد می گردد.

مقدمه: سازمان جهانی بهداشت، سیستم طبقه بندی بین المللی بیماری ها را با اهداف گوناگون ایجاد کرده و به منظور افزایش کارآمدی، هر ساله تغییراتی در آن ایجاد می کند که وجود آگاهی نسبت به این تغییرات منجر به طبقه بندی دقیق تر بیماری ها و دسترسی به اهداف مورد نظر می گردد. هدف مطالعه حاضر، بررسی میزان دانش و عملکرد کدگذاران بیمارستان های آموزشی کشور ایران از تغییرات دهمین ویرایش سیستم طبقه بندی بین المللی بیماری ها بود. روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که در سال 1397 انجام شد. جامعه پژوهش شامل کدگذاران بیمارستان های آموزشی برخی از استان های کشور ایران بود. با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری در دسترس 83 نفر انتخاب و پیوند پرسش نامه الکترونیک در اختیار آنها قرار گرفت. به منظور تحلیل آماری از نرم افزار SPSSنسخه 22 استفاده شد. برای بررسی فرضیه های مطالعه از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون ANOVA استفاده گردید. یافته ها: میزان دانش افراد تحت مطالعه نسبت به تغییرات ICD-10 15±36/27 (ضعیف) بود. میزان دانش افراد شرکت کننده با میزان تحصیلات، سابقه کاری و سابقه کدگذاری رابطه معنا داری داشت (P=.001). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر، نشان داد که دانش کدگذاران نسبت به تغییرات ایجاد شده ضعیف می باشد. لذا، باید با روش های گوناگون مانند برگزاری کارگاه های آموزشی و ایجاد سایت های فارسی آموزش های لازم در این زمینه در اختیار کدگذاران قرار گیرد.