تعالی رفتار

هدف این پژوهش، تبیین جایگاه تربیت فرهنگی و نقش آن در قانون گرایی کارکنان فراجا است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با استفاده از پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه و روش جمع آوری داده ها در دو بخش اسنادی و میدانی ازطریق پرسشنامه محقق ساخته انجام شده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر، شامل کارکنان کلانتری های فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد و نمونه پژوهش به روش در دسترس و ازطریق غربالگری به تعداد 80 نفر درنظر گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANOVA) و (t جفت نمونه ای یا زوجی) بهره بردیم. نتایج نشان داد که فرآیند تربیت فرهنگی کارکنان با درنظرگرفتن ترتیب اثرگذاری، به میزان 37/0 بر تأمین اجرای قانون، 32/0 بر نگرش مثبت به قانون گرایی و 29/0 بر شناسایی و انعکاس خلاءها و ضعف های قانونی و درمجموع به میزان 98/0 و با اختلاف میانگین 06/1 بر قانون گرایی کارکنان تأثیر دارد. 

این مقاله با هدف تأثیر دوره های بصیرت ناجا بر تعالی رفتار فرماندهان و مدیران ناجا انجام شده است. روش جمع آوری داده ها از نوع توصیفی- پیمایشی و روش تحقیق آن )شبه آزمایشی( و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری آن فرماندهان و مدیران رده ستاد فرماندهی ناجا، دارای جایگاه های 17 بودند. برای تع یین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است که 300 نفر به روش نمون هگیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داد هها پرسشنامه محقق ساخته 29 گویه ای بود. برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که برابر با 97/1 محاسبه شد. همچنین روایی پرسشنامه بر اساس روایی محتوایی و استفاده از نظر و دیدگاه های صاحبنظران در این حوزه به تأیید رسید. یافته ها نشان داد که دو عامل تأثیرگذار بر بعد تعمیق سطح دینی و معرفتی بصیر تجویان به ترتیب عبارت بود از داشتن سعه صدر در برخورد با کارکنان و رویارویی با مردم و اهتمام به رعایت بیت المال در سازمان. در بعد بهبود رشد اخلاقی، عوامل ترغیب کارکنان به مهربانی و مدارا با یکدیگر و مردم و تواضع و فروتنی در برخورد با کارکنان و ارباب رجوع دارای بیشترین اثرگذاری بودند. ه مچنین درباره بعد تعالی معنوی و رفتاری اتکال مضاعف به خداوند متعال در تمامی مسائل کاری و تشویق به رعایت امانتداری در کارکنان از بیشترین میزان تأثیرگذاری برخوردار بودند و سرانجام در مورد بعد بهبود سطح بینش و بصیرت سیاسی به ترتیب دشمن شناسی و پرهیز از دوستی با دشمن و تلاش به مقاومت در دفاع از حق از بیشترین میزان تأثیر برخوردار بود. نتایج یافته های تحقیق نشان داد که بیشترین میزان تأثیرگذاری ابعاد مورد نظر بر تعالی رفتار بصیرت جویان بعد تعالی معنوی و رفتاری، بهبود سطح بینش و بصیرت سیاسی، بهبود رشد اخلاقی و تعمیق سطح دینی و معرفتی را دارا است.