نا دوگانه گرایی

کشف و استخراج مباحث و مسائل هستی شناسانه و نظریه پردازی های فلسفی درباره زندگی اجتماعی انسان ها از آیات قرآن -که شالوده ساز نظریه و نظام اجتماعی است- فلسفه اجتماعی قرآن را شکل می دهد که حسب جامعیت اهداف، موضوع و روش، از نگرش های دوگانه به دور است. دوگانه های فرد و جامعه، علم و فلسفه، گرانباری و ناگرانباری دانش از ارزش و بحث از روش شناسی، مباحثی هستند که منازعات و مباحثات درباره آن در علوم انسانی، ادبیات گسترده ای را به خود اختصاص داده است. ادغام بصیرت های اصولی هر دو سو نیز برای رسیدن به نگاهی رضایت بخش به شکل جامع نتوانسته است از دامنه این منازعات بکاهد. اتکا بر تکثر روشی بنیادین و مفاهیمی جامع در رفع این دغدغه ها جهت ایجاد یک فلسفه اجتماعی قرآن بنیان می تواند به شکل نظام مند همگرایی میان عناصر دوگانه ای که در برخی برداشت ها و قرائت ها، میل به یک سوی آنها موجب غفلت از اطراف دیگر می شود، ایجاد نماید. این نوشتار در تلاش است تا با اتکا بر روش توصیفی تحلیلی، ضمن توجه و استفاده از آیات و تفاسیر به رفع این ثنویت گرایی تقلیل گرا بپردازد.