تغییرهای فرهنگی

هدف این پژوهش، بررسی رابطه میان استفاده از شبکه اجتماعی اینستاگرام با تغییرهای فرهنگی، میان دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان است. این نوشتار، توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن، دانشجویان ساکن در خوابگاه دانشگاه صنعتی اصفهان، در نیمسال دوم تحصیلی ۹۸-۹۷ بود که ۳۴۰ نفر از آنها با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های این تحقیق، بر اساس دو پرسشنامه استاندارد استفاده از اینستاگرام و تغییرهای فرهنگی جمع آوری شده است. این پژوهش، شامل یازده فرضیه اصلی است که درنهایت تنها یک گزینه رد شده است. یافته های این پژوهش، با احتمال 95درصد، نشان داد که رابطه بین استفاده از شبکه اجتماعی اینستاگرام با تغییر در ابعاد فرامادی فرهنگ شامل <ارزش ها>، <هنجارها>، <آداب و رسوم>، <فرهنگ خانوادگی> و ... معنادار و در بُعد <اعتقادات مذهبی> فاقد معنا است. با این حال، رابطه بین <استفاده از اینستاگرام> با <تغییر در ابعاد مادی فرهنگ> معنادار بوده است. در تحلیل نهایی نیز، مشخص شد که استفاده از شبکه اجتماعی اینستاگرام بر تغییرهای فرهنگی دانشجویان تأثیرگذار است.

آسیای مرکزی با وجود چالش های پرشمار ناشی از همسایگی با جهان کوچروان و مسائل مربوط به تعامل و تقابل دو زیست جهان یک جانشین و کوچی، در هزاره نخستین اسلامی از کانون های بالنده و اثرگذار بر جهان اسلام مرکزی بوده است. چنین جریان پیوسته ای (البته با فراز و فرود)، در آغاز سده های جدید، جلوه های آشکاری از تغییر در نقش آفرینی یافت. هم زمانی این تغییرها با دگرگونی در سرشت جاده ابریشم، پژوهشگران را به دوگانگی نظری در تحلیل نسبت این دو متغیر کشاند، به گونه ای که گروهی از حامیانِ نظریه «انحطاط» جاده و به دنبال آن آسیای مرکزی شدند گروهی دیگر به «تداوم شکوه» آن دو قائل شده اند. این پژوهش با ورود به این چالش از دیدگاه جهان اسلام، بر مدار این پرسش شکل می گیرد که تغییر سرشت جاده ابریشم چه تأثیری بر کارکرد فرهنگی آسیای مرکزی در دنیای اسلام داشته است؟ برای یافتن پاسخ ضمن کاربست روش پژوهش کیفی، با بهره گیری از رویکرد تحلیل تاریخی به شیوه گردآوری داده ها از اسناد تاریخی و نظریه «تغییر اجتماعی» استیون واگو در جداکردن اجزای تغییر، لایه های جهان اسلام را از هم جدا کرده و از دو دیدگاه جهان اسلام مرکزی و پیرامونی، این نسبت را بررسی کردیم. در نتیجه، یافتیم که دگرگونی های جاده ابریشم به موازات عامل های منطقه ای و داخلی، موقعیت آسیای مرکزی را در جهان اسلام کانونی، واپس گرایانه و انحطاطی کرد. اما همین جایگاه از دیدگاه جهان اسلام پیرامونی (به ویژه قلمروی تاتارها و باشقیرها) به دلیل شکل متفاوت ارتباطات در مسیرهای جدید اوراسیا، پیشرونده و با تراز مثبت شد.