دو و میدانی

هدف از این پژوهش بررسی وضع موجود و تدوین شاخص های استعدادیابی در رشته دو و میدانی ایران بود. برای انجام این پژوهش سه پرسشنامه محقق ساخته که روایی . پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود بین کلیه مربیان تیم های ملی نوجوانان جوانان و بزرگسالان و مربیان باشگاههای کشور و ورزشکاران نخبه تقسیم شد که از پرسشنامه اول و دوم مخصوص مربیان به ترتیب : N=81 و N=65 و از پرسشنامه دوم مخصوص ورزشکاران N=112 قابل استفاده بودند. در این پژوهش متغیر هایی مانند: وضع موجود استعدادیابی در ایران و جهان ضرورت وجود الگوی استعدادیابی در ایران تعیین ملاک ها و سن استعدادیابی روش های استعدادیابی مناسب ترین نهاد استعدادیاب مهم ترین نهاد جذب کننده و پرورش دهنده استعدادها و تعیین اولویت شاخص های مختلف ساختاری فیزیولوژیکی روانی _ اجتماعی آمادگی جسمانی و تکنیکی در گروه رشته های مختلف دو و میدانی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین همبستگی بین نظرات مربیان و ورزشکاران ومقایسه برخی شاخص های ساختاری و فیزیولوژیکی اندازه گیری شده در ورزشکاران نخبه N=92 بررسی شد. برای تهیه جداول نمودارها و تجزیه و تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و استنباطی در سطح a=0.05 استفاده شد و نتایج زیر بدست آمد: 1) 76.3درصد آزمودنی ها اظهار داشتند که در ایران الگوی استعدادیابی مشخصی وجود ندارد ولی 91 درصد آنها نیز اظهار داشتند که وجود الگوی استعدادیابی در ایران ضروری است. 2) بررسی پیشینه پژوهش ها نشان داد که در جهان نیز الگوی جهان شمول واحدی برای استعدادیابی وجود ندارد ولی در بسیاری از کشورهای صاحب دو و میدانی از یک الگوی استعدادیابی استفاده می شود. 3) 82.5درصد آزمودنی ها ملاک استعدادیابی را انجام آزمون های عمومی مانند ارزیابی ساختاری و آزمون های اختصاصی می دانند و 68.8 درصد بهترین سن استعدادیابی را 14- 10 سالگی پیشنهاد می کنند. 4) 41.3درصد آزمودنی ها عملی ترین شیوه استعدادیابی در ایران را در این برهه از زمان ""مسابقات"" و 32.5 درصد انجام آزمون های مختلف می دانند. 5) یافته های این پژوهش نشان داد که 87.5 درصد آزمودنی ها مناسب ترین نهاد استعدادیاب را آموزش و پرورش و 83.6 درصد آزمودنی ها مناسب ترین گروه را برای استعدادیابی به ترتیب معلمان ورزش و سپس کارشناسان فدراسیون دو و میدانی معرفی کردند در حالی که 82.5 درصد از آزمودنی ها مناسب ترین نهاد مسئول جذب و پرورش استعدادها را به ترتیب فدراسیون دو و میدانی و تربیت بدنی آموزشگاهها می دانند. 6) تحلیل یافته ها نشان داد که ترتیب اولویت شاخص ها برای دوهای سرعت آمادگی جسمانی ساختاری فیزیولوژیکی تکنیکی روانی _ اجتماعی بود. در حالی که برای دو های نیمه استقامت فیزیولوژیکی آمادگی جسمانی ساختاری تکنیکی روانی _ اجتماعی بود. ولی در مورد دونده های استقامت به ترتیب شاخص های فیزیولوژیکی آمادگی جسمانی روانی _ اجتماعی ساختاری و تکنیکی مورد توجه بود. 7) تحلیل یافته ها حاکی از این است که ترتیب اولویت در دوهای با مانع (110 و 400 متر با مانع) شاخص های ساختاری آمادگی جسمانی تکنیکی فیزیولوژیکی و روانی_ اجتماعی بود در حالی که برای دوی 3000 متر با مانع شاخص های فیزیولوژیکی آمادگی جسمانی ساختاری روانی _ اجتماعی و تکنیکی اهمیت داشتند. 8) تحلیل یافته ها نشان داد که ترتیب اولویت شاخص ها برای پرتاب ها: ساختاری آمادگی جسمانی تکنیکی روانی _ اجتماعی و فیزیولوژیکی برای پرش ها: ساختاری تکنیکی آمادگی جسمانی فیزیولوژیکی و روانی _ اجتماعی است. 9) یافته های این پژوهش نشان داد که مهم ترین شاخص ها برای پیاده روی به ترتیب: ساختاری تکنیکی آمادگی جسمانی فیزیولوژیکی و روانی _ اجتماعی است. در حالی برای رشته دهگانه به ترتیب: آمادگی جسمانی ساختاری تکنیکی فیزیولوژیکی و روانی _ اجتماعی است. 10) تحلیل یافته ها نشان می دهد که بین نظرات مربیان و ورزشکاران در مورد برخی از متغیرها مانند ضرورت وجود الگوی استعدادیابی مناسب ترین نهادهای کشف جذب و پرورش استعدادها و سن استعدادیابی همبستگی وجود دارد. 11) مقایسه برخی از شاخص های ساختاری و فیزیولوژیکی اندازه گیری شده در بین قهرمانان نخبه کشور با نرم های بین المللی نشان داد که تقریبا در کلیه گروه رشته های دو و میدانی شاخص های قهرمانان ملی ما ضعیف تر است. به هر حال نتیجه گیری کلی این است که برای دستیابی ورودی های مناسب به تیم های ملی و کسب نتایج بهتر و سریع تر استعدادیابی و پیروی از یک الگوی مناسب ضروری است ولی در شرایط فعلی ساده ترین و عملی ترین روش استعدادیابی و اجرای مسابقات بیشتر و برگزاری جشنواره های ورزشی و انجام آزمون های ساده میدانی است

هدف از انجام این پژوهش، بررسی چالش های موجود در دو و میدانی ایران است. رشته دو و میدانی از ورزش های پایه در دنیا محسوب میشود که رشد آن در هر کشوری موجب توسعه دیگر رشته های ورزشی میشود و همچنین شاخصی برای رشد ورزش همگانی است. در این پژوهش، ۱۴۲ نفر از دست اندرکاران، متخصصان، ورزشکاران و مربیان سطح اول دو و میدانی کشور شرکت کردند. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی بود. سؤالات، با استفاده از روش دلفی و به وسیله مربیان و اعضای هیئت علمی دانشکده های تربیت بدنی که در زمینه دو و میدانی متخصص بودند، طراحی، پی ریزی و اصلاح شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که بر اساس شاخص پنج ارزشی لیکرت تنظیم شده بود. پس از جمع آوری اطلاعات، اهداف و فرضیه های پژوهش، با استفاده از روش آمار توصیفی، آزمون فریدمن و خی دو بررسی شد. ضمناً ضریب پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه آلفای کرونباخ، حدود 93/0 به دست آمد. یافته های تحقیق وجود ۹ عامل را نشان می داد که به عنوان عوامل چالش برانگیز در دو و میدانی ایران معرفی شدند. عامل کمبود بودجه و امکانات مالی با میانگین 39/4 مهم ترین عامل شناخته شد و کم توجهی رسانه های گروهی به رشته دو و میدانی با میانگین 31/4 و کمبود امکانات و تجهیزات با میانگین 16/4 در رتبه های بعدی قرار گرفتند. همچنین کمبود استعدادیابی اصولی با میانگین 12/4، ضعف مدیریتی در سطح فدراسیون و هیئت های استانی با میانگین 11/4، کمبود مسابقات داخلی و خارجی با میانگین 02/4، کمبود مربیان و متخصصان با میانگین 96/3 و پایین بودن کیفیت لیگ دو و میدانی با میانگین 89/3 به ترتیب در رده های بعدی قرار گرفتند. ضمناً کمبود استعداد و پتانسیل ذاتی دو و میدانی در ایران با میانگین 90/2 در رده آخر این چالش ها قرار گرفت. در نهایت، برای توسعه دو و میدانی و رفع چالش های این رشته، توجه بیشتر سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک، فدراسیون دو و میدانی و صدا و سیما میتواند راه گشا باشد.

پژوهش حاضر با هدف توصیف منابع استرس قهرمانان تیم ملی دو و میدانی معلولین، منتخب مسابقات پارالمپیک ٢٠٠٨ پکن انجام شد. در خلال یک دوره دو هفته ای در فصل پیش از مسابقه، با ١٢ قهرمان دو و میدانی تیم ملی به طور خصوصی مصاحبه شد. برگه اطلاعاتی که از نسخه ضبط شده مصاحبه هر فرد استخراج شده بود قبل از تحلیل، به تأیید نهایی وی رسید. سپس هر مصاحبه به صورت نوشتاری درآمد و جهت محرمانه ماندن محتوای آن، کد گذاری های لازم صورت پذیرفت و در نهایت با استفاده از راهنمای کوته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که استرس معلولان قهرمان دو و میدانی به ترتیب از سه منبع ورزشی، ارتباطی، و تحصیلی- شغلی سرچشمه می گیرد. منبع اول شامل استرس زاهای مربوط به مزایای عضو تیم بودن، چگونگی عملکرد، ملاحظات تمرینی و ملاحظات دینی/ سیاسی مربوط به عضویت در تیم ملی بود. منبع دوم را استرس زا های خانواده و دوستان، جامعه دو و میدانی و ملاحظات اجتماعی تشکیل داد. منبع سوم شامل ملاحظات آکادمیک، ملاحظات شغلی و ملاحظات زمانی بود. عملکرد در مسابقه و مزایای عضو تیم بودن از منبع اول، مهم ترین استرس زا ها بودند. مقایسه منابع استرس در رشته های مختلف ورزشی با رویکردی که به تفاوت های جنسی ورزشکاران نیز توجه کند پیشنهاد شده است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان فشار والدین بر فرزندان در فرایند اکتساب خبرگی ورزشکاران دو و میدانی ایران بر مبنای مدل تکاملی مشارکت ورزشی بود. این تحقیق از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام گرفت. نمونه پژوهش شامل 42 نفر از ورزشکاران زن خبره دو و میدانی ایران بود که به طور هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری داده ها از پرسشنامه تاریخچه تکاملی ورزشکاران هوپ وود (2013) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل استنباطی برآوردهای خودگردان با 95 درصد اطمینان تحلیل گردید. نتایج نشان داد که 2/76 درصد از ورزشکاران در رده سنی 6-12 سال هیچگونه تمرین دوومیدانی نداشتند. با توجه به برآورد خودگردان با 95 درصد اطمینان می توان گفت میانگین میزان فشار والدین بر ورزشکاران در رده های سنی13-15 سال و 16 سال به بالا به میزان کم بوده است. این یافته ها می تواند به مسئولین برای برنامه ریزی های آموزشی و به والدین برای قراردادن فرزندانشان در مسیر بهتر ورزشی و رسیدن به خبرگی راهگشا باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی هشت هفته آموزش راهبردهای شناختی- رفتاری بر سطح کورتیزول بزاقی ورزشکاران مبتدی دو ومیدانی با پیگیری سه ماهه بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون-پس آزمون- پیگیری بود. 20 دونده استقامت مرد نوجوان با دامنه سنی 18- 16 سال، به طور تصادفی در دو گروه آموزش راهبردهای شناختی- رفتاری و کنترل قرار گرفتند. پروتکل مداخله گروه آزمایش شامل 8 جلسه و تکلیف خانگی روزانه به کمک روانشناس بالینیِ متخصص انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس مرکب تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش راهبردهای شناختی-رفتاری منجر به کاهش غلظت کورتیزول بزاقی مراحل پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش گردید. بر اساس یافته ها پیشنهاد می گردد آموزش راهبردهای شناختی- رفتاری به عنوان یک روش مؤثر در کاهش سطح کورتیزول بزاقی ورزشکاران مبتدی دو و میدانی مورد استفاده قرار گیرد.

این پژوهش با هدف طراحی و اعتبارسنجی مدل حمکرانی خوب در فدراسیون دو و میدانی جمهوری اسلامی ایران انجام شد. روش پژوهش ترکیبی از روش های کمّی و کیفی بود و با توجه به جمع آوری داده ها به شیوه کیفی در مرحله اول و اعتبارسنجی آن در مرحله بعد، از نوع آمیخته اکتشافی بود. جامعه آماری در بخش کیفی همه خبرگان امر چه در سطح اجرایی و چه دانشگاهی بودند و در بخش کمّی تمامی ذی نفعان فدراسیون دو و میدانی (750 نفر) بودند. در بخش کیفی از نمونه گیری قضاوتی و گلوله برفی استفاده شد که با مصاحبه با 23 نفر از نمونه های مدنظر اشباع نظری به دست آمد. روش نمونه گیری در بخش کمّی به صورت طبقه ای و در دسترس بود. ابزار گردآوری داده ها در مرحله اول مصاحبه بود و بعد از کدگذاری و شناسایی مضمون ها و شاخص ها، پرسشنامه تدوین شد و برای اعتباربخشی مدل استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها در قسمت کیفی با استفاده از تحلیل مضمون صورت گرفت و در قسمت کمّی، تحلیل عاملی تأییدی مرتبه سوم با استفاده از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس. نسخه 22 و اسمارت پی.ال.اس. نسخه 3 انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل مضمون نشان داد که مدل حکمرانی مطلوب شامل پنج مضمون اصلی حاوی نقش و حاکمیت قانون، مشارکت (اجماع)، شفافیت و پاسخگویی، کنترل و نظارت و سلامت سیستم بود. نتایج حاصل از تحلیل عاملی تأییدی نیز برازش مناسب مدل را در این پژوهش نشان داد.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرسختی ذهنی و خشم رقابتی و پرخاشگری دو و میدانی کاران نخبه ایرانی بود.   روش شناسی: روش پژوهش حاضر، توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری را کل دو و میدانی کاران زن و مرد نخبه ایرانی که در سال 1399 عضویت تیم ملی را دارا بودند، تشکیل دادند. به همین منظور، نمونه آماری را 100 ورزشکار نخبه (18 تا 30 سال) با میانگین سنی 120/4±26/23 در رشته دو و میدانی با استفاده از نمونه گیری در دسترس تشکیل دادند (50 مرد، 50 زن). برای سنجش سرسختی ذهنی و مؤلفه های آن، پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی شیرد، گلبی و همکاران (SMTQ) و برای خشم رقابتی و پرخاشگری از پرسشنامه خشم رقابتی و پرخاشگری ماکسول و موریس (CAAS) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن انجام شد. نتایج: نتایج همبستگی نشان داد، بین نمره کلی خشم رقابتی و پرخاشگری با نمره کلی سرسختی ذهنی و خرده مقیاس های پایداری و کنترل آن و همچنین بین نمره کلی سرسختی ذهنی با خرده مقیاس پرخاشگری از متغیر خشم رقابتی و پرخاشگری رابطه منفی معنی داری وجود دارد (05/0p <) و رابطه بین نمره کلی خشم رقابتی و پرخاشگری با مؤلفه کنترل سرسختی ذهنی از تمامی روابط قوی تر است. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نتایج نشان می دهد که دو و میدانی کاران با سرسختی ذهنی بالاتر، پرخاشگری و خشم رقابتی پائین تری را تجربه می کنند.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه پرخاشگری و خشم رقابتی و سرسختی ذهنی زنان و مردان دو و میدانی کار نخبه ایرانی بود. روش شناسی: روش پژوهش حاضر، علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دو و میدانی کاران زن و مرد نخبه ایرانی و عضو تیم ملی در سال 1399 بود. به همین منظور، نمونه آماری را 100 دو و میدانی کار نخبه (18 تا 30 سال) با میانگین سنی 4.120±23.26 با استفاده از نمونه گیری در دسترس تشکیل دادند (50 زن). برای سنجش پرخاشگری و خشم رقابتی از پرسشنامه پرخاشگری و خشم رقابتی ماکسول و موریس (CAAS) و برای سرسختی ذهنی، پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی شیرد، گلبی و همکاران (SMTQ) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون یومن ویتنی انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد، بین دو و میدانی کاران زن و مرد در نمره کلی سرسختی ذهنی و خرده مقیاس پایداری آن و نمره کلی خشم رقابتی و پرخاشگری و مؤلفه خشم آن تفاوت معناداری وجود دارد. در مقابل در مؤلفه های اطمینان و کنترل از متغیر سرسختی ذهنی و خرده مقیاس پرخاشگری از متغیر خشم رقابتی و پرخاشگری، بین ورزشکاران زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده نشد (p

چکیده مقدمه: پژوهش پیش رو با هدف شناسایی مؤلفه های حکمرانی مطلوب و ارائه الگوی مفهومی در فدراسیون دو و میدانی انجام گرفته است. روش پژوهش: این تحقیق کیفی با رویکرد نوخاسته (گلیزری) در پی شناسایی مؤلفه های حکمرانی، کشف نگرانی عمده مشارکت کنندگان، به منظور حل مشکلات اساسی و در نهایت ارائه یک الگوی بومی برای رشته ورزشی دو و میدانی است. جامعه پژوهش شامل تمامی ذی نفعان فدراسیون است که به این منظور، 23 نفر از خبرگان آشنا به حوزه حکمرانی به صورت هدفمند و گلوله برفی برای مصاحبه های عمیق ساختارنیافته انتخاب شدند و داده ها به صورت همزمان با استفاده از مجموعه ای از کدگذاری های باز، محوری، انتخابی و یادنوشت نگاری تحلیل شدند. 14 تن از مشارکت کنندگان با تأیید یافته های پژوهش، روایی و پایایی آن را ارزیابی و تأیید کردند. یافته ها: نتایج نشان داد مهم ترین نگرانی های مشارکت کنندگان در چهار طبقه؛ عوامل زمینه ای، پدیده، راهبرد و پیامدها دسته بندی شدند. در پژوهش «نقش قانون و حاکمیت قانون» که از مؤلفه های حکمرانی مطلوب محسوب شد، مقوله محوری پژوهش را به خود اختصاص داد و در محدوده این مؤلفه، فرایند اجتماعی پایه با راهبرد حرکت به سمت قانون مداری شکل گرفته است. نتیجه گیری: از دیدگاه مشارکت کنندگان، رعایت مؤلفه های حکمرانی در فدراسیون دو و میدانی، اثربخشی، کارامدی و مسئولیت پذیری را در پی خواهد داشت