مهارت نویسندگی

هدف این مقاله، بررسی تفاوت مهارت های نویسندگی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان ؛ بر اساس نظریه گرایس در مهارت های نویسندگی بود. این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی و کیفی، با انتخاب هدف مند دو کلاس از دانشجویان ورودی سال 1398، رشته آموزش ابتدایی، انجام شد. برای اندازه گیری مهارت های نویسندگی، از یک متن انشا با موضوعی مشخص و یکسان، بر اساس اصول چهارگانه گرایس، استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد مهارت نویسندگی دانشجویان بر اساس آموزش های ارایه شده در دانشگاه، در سال 1401؛ رشد قابل توجهی داشته است. مهارت نویسندگی دانشجویان در سال 1398، پایین تر از حد متوسط بوده، اما تا سال 1401؛ با ارایه آموزش های متناسب، مهارت های نویسندگی دانشجویان رشد مناسبی داشته است. بنابراین ارایه آموزش ها و مهارت های نویسندگی، باعث ارتقای کیفیت مهارت نویسندگی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان، شده و برای ارتقای آن؛ دروس روایت پژوهی، اقدام پژوهی، درس پژوهی و کارورزی، پیشنهاد می شود.