پلی کورد

هدف اصلی این مقاله، بررسی تریادها با سوم مشترک و نحوه ی استفاده از آنها در آثار مجلسی آلفرد اشنیتکه، آهنگساز روس می باشد. این ترکیب شامل دو تریاد مینور و ماژور است که پایه ی آنها نیم پرده با یکدیگر فاصله داشته و در نتیجه دو آکورد دارای سوم های مشترک هستند. پس از بررسی خاستگاه تاریخی نت های مشترک در روابط هارمونیک، خواهیم دید که در آثار اشنیتکه این ترکیب با دو هدف ایجاد تسلسل های هارمونیک و ساختن پلی کوردها مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه، ساختار پلی کوردها را با توجه به گستره ی صوتی مورد استفاده برای هر تریاد در دو نوع گروه بندی می کنیم. در نوع 1 تریادهای تشکیل دهنده ی پلی کورد در رجیسترهای مجزا قرار گرفته و در نوع 2 این تریادها با قرار گرفتن در نزدیک ترین حالت نسبت به یکدیگر، پلی کوردهای متراکم (کلاستر) ایجاد می کنند. علاوه بر تریادها با سوم مشترک که موضوع اصلی مقاله است، خواهیم دید که چطور اشنیتکه از تریادهایی که دارای سوم های متفاوت و پایه و پنجم های مشترک هستند (تلفیق دو مد ماژور و مینور) به عنوان ترکیبی مکمل بهره می گیرد. با بررسی مثال های متعددی از آثار اشنیتکه خواهیم دید که تریادها با سوم مشترک همراه با ادغام دو مد ماژور و مینور که ریشه در تغییر مد در دوره ی کلاسیک دارد، دو فرمول قابل توجه در طرح ریزی هارمونی موسیقی این آهنگساز می باشند.