انسان گرایان

شناخت ویژگی ها و مؤلفه های شخصیتی افراد خاص همچون نوابغ، مشاهیر، علما و ادبا، یکی از نیازهای اساسی فرهنگ هر ملّت است و این مهم، در حوزه روان شناسی بر عهده روان شناسان شخصیت است. هدف نهایی در این مقاله، کشف و شناسایی مؤلّفه های بارز شخصیت صائب تبریزی -شاعر سبک هندی- از دیدگاه روان شناسان انسان گراست. برای دست یابی به این مقصود، از سخنان و اشعاری که شاعر با توجه به دو خصیصه مهم سبک هندی یعنی بسیارگویی و کشف مضمون های تازه، در دیوان غزلیاتش به طور مستقیم یا غیرمستقیم به خود پرداخته، استفاده شده است. در این روش، 364 غزل از دیوان مذکور براساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین 6995 غزل، انتخاب و بررسی شده است. بر همین اساس، بعد از بیان معنا و مفهوم شخصیت و ذکر رویکرد انسان گرایان در این زمینه، مفهوم خودشکوفایی توضیح داده شده و پس از آن، دوازده ویژگی بارز شخصیت صائب به عنوان فردی خودشکوفا از غزل های منتخب او استخراج و تحلیل شده است. در این تحقیق که رویکردی توصیفی- تحلیلی دارد، ضمن تبیین ویژگی های بارز شخصیت شاعر، سعی شده است به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که آیا صائب تبریزی انسانی خودشکوفاست؟