زیست بوم مجازی

مقدمه و هدف : : این جستار، با هدف بررسی و شناسایی چالش های پداگوژی و طراحی دیاگرامی از رابطه این چالش ها باهم، در زیست بومِ جدیدِ آموزش مجازی انجام گرفت. روش شناسی پژوهش : این پژوهش یک مطالعه توصیفی-همبستگی بود که با راهبرد پیمایش اجرا شد. جامعه آماری تمامی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان ناحیه2 بهارستان تهران بودند. تعداد نمونه های مورد نیاز ابتدا با استفاده از فرمول کوکران برابر با 384 نفر تعیین گردید. سپس با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده، نمونه ها مشخص شد. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است که اعتبار آن در ابتدا با مشورت صاحب نظران حوزه آموزش، سپس با کمک تحلیل عامل تایید شد(kmo꞊920، p<.000). پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ برابر با 89/ درسطح خیلی خوب بدست آمد. آنالیز داده ها با استفاده نرم افزارهای spss وAmos و آماره های جداول فراوانی، تحلیل عامل، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها : در نتیجه تحلیل داده ها مشخص شد که پداگوژی در زیست بومِ مجازی تحت تآثیر شاخص های فرایند آموزشی، یاددهی و ارزشیابی آموزشی است. که شاخص فرایند آموزشی هم به صورت مستقیم، به صورت غیرمستقیم تغییرات پداگوژی در زیست بوم مجازی را تبیین می کند. شاخص یاددهی به صورت غیره مستقیم، این تغییرات را تبیین می کند اما شاخص ارزشیابی آموزشی تنها به صورت مستقیم تغییرات پداگوژی در زیست بوم مجازی را تبیین می کند. بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، می توان گفت موفقیت پداگوژی مجازی زمانی میسر خواهد شد که زیر ساخت های نرم افزاری و سخت افزاری مهیا شده و معلمان را در حوزه های الگوها و روش های تدریس مجازی توانمد ساخت.

زیست بوم مجازی، واقعیتی است که واقعیت های زندگی واقعی را تحت شعاع قرار داده است. دو حوزه مهم واقعیت مجازی، اجتماع وسیاست هستند که نسبت تنگاتنگی باهم دارند. برای درک نسبت میان این دو، به این پرسش توجه شده است که کدام یک از این دو، از این زیستمان جدید، بیشتر بهره برداری می کند.این نوشتار با روش تحلیلی– تبیینی، نسبتِ برقرار شده میانِ این دو حوزه را از منظرِ دو فیلسوف سیاسی، یعنی آنتونیو گرامشی و آیزایا برلین با محوریتِ دو مفهوم هژمونی و آزادی بررسی می کند. هدف از این نوشتار پاسخ به این پرسش اساسی است که زیست بوم مجازی باعث آزادی بیشتر انسان شده است یا نه؟ در بررسی و پاسخ به این پرسش، این نوشتار نشان می دهدکه دولت ها و حکومت ها از طریق مدل حکومتی جدیدی که با زیست بوم مجازی و جامعه ی اطلاعاتی تناسب وثیقی دارد، به نام هژمونی، باعث ایجاد نوعی وابستگی رضایت در شهروندان شده اند که همین رضایت ناشی از وابستگی باعث ایجاد نوعی توهّم آزادی در ذهن آنان شده است. این مطالعه نشان می دهد دولتها از طریق هژمونی از مجرای زیست بوم مجازی، باعث کنترل جامعه می شوند و اینجاست که شهروندان، در اینکه واقعاً آزاد اند یا اسیر چنبره ی قدرت ها هستند، سرگردان اند؛ با این حال، به نظر می رسد که خروج از این دو راهه ی هژمونی و آزادی در زیست بوم مجازی روز به روز امری غیرممکن می شود و فقط باید از طریق ایجاد شبکه های آگاهی این استلای هژمونیک را کنترل کرد.